• Mjerë rebelët!
    Profecitë e Isaisë—Dritë për gjithë njerëzimin I

    • Adhurimi i rremë pjell dhunë

      14, 15. (a) Çfarë rezulton nga adhurimi i demonëve? (b) Çfarë vuajtjesh, gjithnjë në rritje, profetizon Isaia se do të përjetojë Izraeli?

      14 Adhurimi i rremë është në të vërtetë adhurim i demonëve. (1 Korintasve 10:20) Siç u bë e dukshme para Përmbytjes, ndikimi demonik çon drejt dhunës. (Zanafilla 6:11, 12) Prandaj, nuk është për t’u çuditur që, kur Izraeli kthehet në apostat dhe fillon të adhurojë demonët, vendi mbushet me dhunë dhe ligësi.—Ligji i përtërirë 32:17; Psalmi 106:35-38.

      15 Me anë të përshkrimeve të gjalla, Isaia tregon përhapjen e ligësisë dhe të dhunës në Izrael: «Ligësia është ndezur porsi zjarr, ajo do të përpijë ferrat dhe barërat e këqija. Dhe do t’i vërë zjarrin pjesëve të dendura të pyllit dhe ato do të ngrihen lart si shtëllunga tymi. Në tërbimin e Jehovait të ushtrive vendit i është vënë zjarri dhe njerëzit do të bëhen si ushqim për zjarrin. Asnjë nuk do të tregojë dhembshuri, madje as për vëllanë e vet. Një do të këputë për të ngrënë nga e djathta, por me siguri do të ketë uri; dhe një do të hajë nga e majta, por me siguri ata nuk do të ngopen. Secili do të hajë mishin e krahut të vet. Manaseu do të hajë Efraimin dhe Efraimi Manaseun. Së bashku do të jenë kundër Judës. Duke pasur parasysh këtë, zemërimi i tij nuk është kthyer mbrapsht, por dora e tij është ende e shtrirë.»—Isaia 9:18-21.

      16. Si përmbushen fjalët e Isaisë 9:18-21?

      16 Ashtu si flaka që përhapet nga ferra në ferrë, dhuna del jashtë kontrollit dhe shumë shpejt arrin ‘pjesët e dendura të pyllit’, duke krijuar një zjarr dhune në kulmin e tij. Komentuesit e Biblës Keil dhe Delitzsch e përshkruajnë nivelin e dhunës si «vetëshkatërrimin më çnjerëzor gjatë një lufte anarkike civile. Të zhveshur nga çdo ndjenjë e butë, ata gllabëronin njëri-tjetrin pa u ngopur». Ka të ngjarë që fisi i Efraimit dhe ai i Manaseut të veçohen në këtë rast, sepse ata janë përfaqësuesit kryesorë të mbretërisë veriore dhe si pasardhës të dy bijve të Jozefit, janë fiset më të afërt me njëri-tjetrin nga të dhjetë fiset. Por, megjithëkëtë, ata e ndërpresin dhunën e tyre vëllazërore vetëm kur luftojnë kundër Judës në jug.—2 Kronikave 28:1-8.