22. Si e thekson Jehovai faktin se nuk do ta harrojë kurrë popullin e tij?

²² Tani Isaia vazhdon të lajmërojë shpalljet e Jehovait. Ai parathotë se izraelitët e mërguar do të priren të lodhen e të humbasin shpresën. Isaia thotë: «Sioni tha: ‘Jehovai më ka lënë, vetë Jehovai më ka harruar.’» (Isaia 49:14) A është e vërtetë kjo? A e ka braktisur dhe a e ka harruar Jehovai popullin e tij?

23. Si u dha zemër Pavli të krishterëve, që të kishin besim se Jehovai nuk do t’i harrojë?

²³ Në letrën e tij drejtuar galatasve, apostulli Pavël u bëri thirrje të krishterëve: «Le të mos dorëzohemi duke bërë atë që është e shkëlqyer, sepse në stinën e duhur do të korrim, nëse nuk lodhemi.» (Galatasve 6:9) Hebrenjve ai u shkroi këto fjalë që të japin zemër: «Perëndia nuk është i padrejtë, që të harrojë veprën tuaj dhe dashurinë që treguat për emrin e tij.» (Hebrenjve 6:10) Nuk duhet të mendojmë kurrë se Jehovai e ka harruar popullin e tij. Ashtu si Sioni i lashtë, të krishterët kanë arsye të vlefshme për të gëzuar dhe për të pritur me durim Jehovain. Ai u qëndron besnik kushteve dhe premtimeve të besëlidhjes së tij.

25. Ç’ripërtëritje përjetoi Izraeli frymor në ditët moderne?

²⁵ Këto fjalë kanë një përmbushje moderne. Gjatë viteve të vështira të Luftës I Botërore, Izraeli frymor përjetoi një periudhë shkretimi dhe robërie. Por ai u ripërtëri dhe hyri në një parajsë frymore. (Isaia 35:1-10)