²⁰ Për këto arsye të lartpërmendura, mësimi se vdekja e Mesisë do të mundësonte faljen e plotë të mëkatit në sytë e Perëndisë, u kuptua pa vështirësi nga shumë hebrenj të shekullit të parë. Ata e dinin se Shkrimet flisnin për papërsosmërinë e trashëguar të njeriut. (Eklisiastiu 7:20) Nevoja e një flijimi që do të fshinte mëkatin, ishte një mësim që kuptohej çdo ditë; nënkuptohej edhe nga vetë forma dhe natyra e besëlidhjes së Ligjit. Ngjarjet e përshkruara në tregimet e jetës së Jezuit, e paraqesin atë si njeri të përsosur, vdekja e të cilit mund të sjellë fshirjen e mëkateve të njerëzimit.f (Mateu 20:28; Luka 1:26-38) Duke nxjerrë në pah faktin se flijimet e ndryshme në Ligj parashikonin këtë flijim të vetëm, përfundimtar dhe të plotë, Shkrimet e Krishtere Greke jepnin një kuptim më të plotë për të gjithë kuadrin e Ligjit, si edhe për pjesët e tjera të Shkrimeve.g​—Hebrenjve 10:1-10.

Rreshti 26 vazhdon të konstatojë se «pas gjashtëdhjetë e dy javëve, një i mirosur [Mesia, hebraisht Mashiʹach], do të pritej», me fjalë tjera, do të vritej. (Shiko kutinë, faqe 26.)