Pas kësaj, Jezui tregon se dështimi i atyre krerëve fetarë nuk qëndron thjesht në faktin se e kanë lënë pas dore shërbimin e Perëndisë. Jo, ata janë në të vërtetë njerëz të poshtër, të ligj. «Ishte një pronar shtëpie,—thotë Jezui,—i cili mbolli një vresht, e rrethoi me gardh, gërmoi një vend ku të shtrydhte rrushin, ndërtoi një kullë dhe, mbasi ua besoi disa vreshtarëve, u nis për në një vend të huaj. Dhe kur erdhi koha e të vjelave, ai dërgoi shërbëtorët e vet te vreshtarët, për të marrë frutat e tij,

«Shërbëtorët» janë profetët, të cilët ‘pronari i shtëpisë’, Perëndia Jehova i dërgoi te «vreshtarët» e ‘vreshtit’ të tij. Këta vreshtarë janë përfaqësuesit kryesorë të kombit të Izraelit, komb të cilin Bibla e identifikon si ‘vreshti’ i Perëndisë.

Fryti që Jehovai pret prej këtyre vreshtarëve është besimi te Biri i tij, Mesia i vërtetë.