17. (a) Cila situatë u zhvillua në Korintin e shekullit të parë dhe si i këshilloi Pavli ta trajtonin çështjen ata që ishin në kongregacion? (b) Pse këshilla e Pavlit ishte praktike dhe si mund ta zbatojmë atë sot? (Shiko edhe kutinë në të djathtë.)

¹⁷ Që të ndihmohemi të shqyrtojmë veten nën këtë aspekt, konsidero çfarë ndodhi rreth vitit 55 të e.s. në Korint. Atje, një njeri që ishte përjashtuar nga kongregacioni më në fund e pastroi jetën e tij. Çfarë do të bënin vëllezërit? A duhet ta konsideronin ata me skepticizëm pendimin e tij dhe të vazhdonin ta shmangnin? Përkundrazi, Pavli i nxiti korintasit: «Ju me dashamirësi duhet ta falni dhe ta ngushëlloni atë, që ky njeri të mos gëlltitet në ndonjë farë mënyre duke qenë tepër i trishtuar. Prandaj, ju bëj thirrje që t’ia vërtetoni dashurinë tuaj për të.» (2. Korintasve 2:7, 8) Shpesh, keqbërësit e penduar janë veçanërisht të prekshëm ndaj ndjenjave të turpit dhe të dëshpërimit. Prandaj, këta kanë nevojë t’iu sigurohet se bashkëbesimtarët dhe Jehovai i duan akoma. (Jeremia 31:3; Romakëve 1:12) Kjo është jetësore. Pse?

¹⁹ Sikur ata tani të shkonin në ekstremin tjetër dhe të refuzonin ta falnin të penduarin, Satanai do t’i mashtronte në një drejtim tjetër. Si? Ai mund të përfitonte nga fakti që ata tregoheshin të ashpër dhe të pamëshirshëm. Nëse mëkatari i penduar ‘gëlltitej duke qenë tepër i trishtuar’, ose siç e përkthen Today’s English Version, ‘kaq i trishtuar sa të dorëzohej plotësisht’, sa përgjegjësi të rëndë do të mbanin pleqtë para Jehovait! (Krahaso Ezekielin 34:6; Jakovit 3:1.) Me arsye të vlefshme, pasi i paralajmëron ithtarët e tij ndaj pengimit të «njërit prej këtyre të vegjëlve», Jezui tha: «Kushtojini vëmendje vetes. Nëse vëllai juaj kryen një mëkat jepini një qortim dhe nëse pendohet faleni.»a—Luka 17:1-4, BR.