TË PËRMUAJSHMET

Rrjedhje periodike gjaku, sekrecionesh dhe copëra qelizash nga uterusi, mitra e gruas. Në përgjithësi ndodhin një herë në muaj, rreth një herë në katër javë. Shfaqen te vajzat në moshën e pubertetit dhe vazhdojnë deri në menopauzë; zakonisht zgjatin tri deri në pesë ditë.

Shkrimet i shoqërojnë të përmuajshmet me papastërtinë dhe ndyrësinë (Le 12:2; Ezk 22:10; 36:17) dhe një formë e fjalës hebraike që lidhet me këtë term (niddáh ) nganjëherë përkthehet «e papastër me të përmuajshmet». (Le 15:25, 26) Një formë e një termi tjetër hebraik, davéh, që mund të tregojë sëmundje (Va 5:17), është përkthyer «grua me të përmuajshmet». (Le 15:33; Is 30:22) Edhe shprehja «me zakonet» nënkupton të përmuajshmet.​—Zn 31:35.

«E papastër» sipas Ligjit.  Sipas Ligjit të Moisiut, gjatë ciklit normal, gruaja konsiderohej e papastër për shtatë ditë. Shtrati ose çdo gjë tjetër ku një grua shtrihej ose ulej, bëhej e papastër. Kush prekte atë ose objektet që ishin bërë të papastra prej saj, duhej të lante rrobat dhe trupin, e ishte i papastër deri në mbrëmje. Nëse papastërtia e saj ndotte burrin që shtrihej me të (si në rastin kur, pa e ditur, burri kryente marrëdhënie seksuale me të shoqen në fillim të ciklit), ai ishte i papastër për shtatë ditë dhe shtrati ku shtrihej ai konsiderohej i papastër.

Gruaja konsiderohej e papastër edhe gjatë një rrjedhjeje të pazakontë gjaku ose kur ‘fluksi zgjaste më shumë se koha kur ishte e papastër me të përmuajshmet’. Gjatë kësaj periudhe, ajo bënte të papastra orenditë ku shtrihej ose ulej, si edhe ata që i preknin këto objekte të papastra. Pas rrjedhjes anormale, duhej të numëronte shtatë ditë dhe pastaj bëhej e pastër. Ditën e tetë, gruaja çonte dy turtuj ose dy zogj pëllumbash te prifti, i cili bënte shlyerjen për të, duke ia paraqitur njërën nga krijesat Jehovait si blatim për mëkatin, kurse tjetrën si blatim të djegur.​—Le 15:19-30; shih PASTËRTIA.

Nëse një burrë dhe një grua kryenin marrëdhënie seksuale me dëshirë gjatë papastërtisë së saj nga të përmuajshmet, vriteshin të dy. (Le 18:19; 20:18) Ndalimi i marrëdhënieve seksuale gjatë të përmuajshmeve duhet të ketë qenë në të mirë të shëndetit; për shembull, kjo mbase parandalonte uretritin, inflamimin e aparatit gjinor femëror. Udhëzimet e Ligjit për të përmuajshmet ose rrjedhjet e gjakut u kujtonin izraelitëve shenjtërinë e gjakut. Këto rregulla nuk i diskriminonin gratë, pasi edhe burrat bëheshin të papastër nga rrjedhja e sekrecioneve që ishin të zakonshme për ta. (Le 15:1-17) Udhëzimet për të përmuajshmet tregonin në mënyrë të veçantë konsideratën e Jehovait për gratë. Megjithëse nuk është nën Ligj (Ro 6:14; Ef 2:11-16), edhe burri i krishterë bën mirë të mbajë parasysh ciklet dhe ndryshimet e gruas së tij; të banojë me të «sipas njohurisë» dhe ta nderojë «si një enë më të dobët».​—1Pj 3:7.