1. Emri që Perëndia i vuri Jakobit kur ishte rreth 97 vjeç. Natën kur kaloi luginën e përroit të Jabokut dhe po shkonte të takonte të vëllanë, Esaun, Jakobi nisi të përleshej me dikë që, siç u kuptua më pas, ishte një engjëll. Ngaqë ngulmoi në atë përleshje, Jakobit iu ndërrua emri në Izrael, si shenjë e bekimit të Perëndisë. Për të kujtuar këto ngjarje, Jakobi e quajti vendin Peniel ose Penuel. (Zn 32:22-31; shih JAKOBI nr. 1.) Më vonë, në Bethel, Perëndia e konfirmoi ndryshimin e emrit të Jakobit dhe që nga ai moment e deri në fund të jetës ai u quajt shpesh Izrael. (Zn 35:10, 15; 50:2; 1Kr 1:34) Megjithatë, nga më shumë se 2.500 rastet që shfaqet emri Izrael, një pjesë e mirë lidhen me pasardhësit e Jakobit si komb.​—Da 5:1, 2.

Natën që Jakobi me familjen e tij kapërceu Jabokun për të shkuar drejt jugut e për t’u takuar me Esaun, Jakobi përjetoi diçka krejt të pazakontë: u përlesh me një engjëll. Për shkak të ngulmimit që tregoi, emri i tij u ndryshua në Izrael, që do të thotë «ndeshet (ngulmon) me Perëndinë; ose Perëndia ndeshet». (Zn 32:22-28) Që nga ky moment të dy emrat shfaqen shpesh nëpër paralelizma poetikë në hebraisht. (Ps 14:7; 22:23; 78:5, 21, 71; 105:10, 23) Gjatë kësaj përleshjeje, engjëlli i preku Jakobit zgavrën e kyçit të kofshës, dhe Jakobi çaloi për gjithë jetën. Ndoshta engjëlli e bëri këtë për t’i mësuar përulësinë, pasi ky gjymtim do t’i kujtonte vazhdimisht që të mos lartësohej së tepërmi për begatinë që i kishte dhënë Perëndia ose për faktin që ishte kacafytur me një engjëll. Në kujtim të këtyre ngjarjeve të rëndësishme, Jakobi e quajti atë vend Peniel ose Penuel.​—Zn 32:25, 30-32.