Moisiu u tha izraelitëve se, kur Jehovai t’i çonte në vendin që do të zotëronin, duhej ‘të shpallnin bekimet mbi malin e Gerizimit dhe mallkimet mbi malin e Ebalit’. (Lp 11:29, 30) I udhëzoi edhe të zgjidhnin gurë të mëdhenj të palatuar, t’i zbardhnin me gëlqere dhe t’i vinin në malin e Ebalit. Atje duhej të ngrinin një altar dhe në të duhej t’i paraqitnin flijime Jehovait. Gjithashtu, Moisiu tha: «Shkruaji shumë qartë në gurë të gjitha fjalët e këtij ligji.»​—Lp 27:1-8.

Pas fitores së Izraelit në Ai, Josiu zbatoi udhëzimet e Moisiut dhe ndërtoi një altar për Jehovain në malin e Ebalit. Mbi gurë (mbase ata të altarit, por jo medoemos) shkroi «një kopje të ligjit të Moisiut, që ky e kishte shkruar përpara bijve të Izraelit». Pastaj, para kongregacionit të Izraelit (përfshirë të ardhurit) që u mblodh siç kishte urdhëruar Moisiu, Josiu «lexoi me zë të gjitha fjalët e ligjit, bekimet dhe mallkimet, pikërisht siç ishin shkruar në librin e ligjit». Gjysma e kongregacionit qëndronte rrëzë malit të Ebalit dhe gjysma tjetër rrëzë malit të Gerizimit, kurse levitët me arkën e besëlidhjes qëndronin mes dy grupeve. (Js 8:30-35) Pozicioni i shpateve të Ebalit dhe atyre të Gerizimit krijonte një akustikë të shkëlqyer për atë rast. Vlen të përmendet edhe se këto ngjarje ndodhën thuajse në zemër të tokës së premtuar dhe afër vendit ku Jehovai i premtoi tokën Abramit (Abrahamit), paraardhësit të Izraelit.​—Zn 12:6, 7.