⁶ Ilustrimi i dytë ishte rreth një gruaje. Jezui tha: «Cila grua që ka dhjetë monedha dhrahmish, po të humbasë një monedhë dhrahmie, nuk ndez një llambë, nuk fshin shtëpinë e nuk kërkon me kujdes derisa ta gjejë? Dhe kur e ka gjetur, mbledh gratë që janë mikeshat e saj dhe fqinjët e u thotë: ‘Gëzoni bashkë me mua, sepse e kam gjetur monedhën e dhrahmisë që humba.’ Unë po ju them se kështu bëhet gëzim mes engjëjve të Perëndisë për një mëkatar që pendohet.»​—Luka 15:8-10.

I humbur, por i çmuar

 8. (a) Si reaguan bariu dhe gruaja për atë që kishin humbur? (b) Çfarë na tregon reagimi i tyre për mënyrën se si e shihnin objektin që u mungonte?

⁸ Në të dy ilustrimet kishte humbur diçka, por vini re reagimin e personave që e kanë humbur atë. Bariu nuk tha: ‘Ç’është një dele kur kam ende 99 të tjera? Mund t’ia dal mbanë fare mirë pa të.’ Gruaja nuk tha: ‘Pse të shqetësohem për atë monedhë? Jam e kënaqur me nëntë të tjerat që kam ende.’ Përkundrazi, bariu e kërkoi delen e humbur sikur të ishte e vetmja që kishte. Po ashtu gruaja ndihej për humbjen e monedhës sikur të mos kishte asnjë tjetër. Në të dy shembujt gjëja e humbur mbetej e çmuar në mendjen e pronarit të tij. Çfarë ilustron kjo?

 9. Çfarë ilustrohet nga shqetësimi që treguan bariu dhe gruaja?

⁹ Vini re përfundimin e Jezuit në të dyja rastet: «Kështu do të ketë më shumë gëzim në qiell për një mëkatar që pendohet» dhe «kështu bëhet gëzim mes engjëjve të Perëndisë për një mëkatar që pendohet». Pra, shqetësimi i bariut dhe i gruas pasqyron në një masë të vogël ndjenjat e Jehovait dhe të krijesave të tij qiellore. Ashtu si ajo që kishte humbur mbetej e çmuar në sytë e bariut dhe të gruas, edhe ata që janë larguar nga kongregacioni dhe kanë humbur lidhjet me popullin e Perëndisë mbeten të çmuar në sytë e Jehovait. (Jeremia 31:3) Këta individë mund të jenë të dobët frymësisht, por nuk janë medoemos rebelë. Me gjithë gjendjen e tyre të dobët, ata mund të jenë ende duke iu përmbajtur deri në një farë mase kërkesave të Jehovait. (Psalmi 119:176; Veprat 15:29) Prandaj, ashtu si në të kaluarën, edhe sot Jehovai është i ngadalshëm për ‘t’i larguar nga prania e tij’.​—2 Mbretërve 13:23.

10, 11. (a) Si duam t’i shohim ata që janë larguar nga kongregacioni? (b) Sipas dy ilustrimeve të Jezuit, si mund ta shprehim shqetësimin tonë për ta?

¹⁰ Ashtu si Jehovai e Jezui, edhe ne shqetësohemi thellë për ata që janë të dobët frymësisht dhe mungojnë nga kongregacioni i krishterë. (Ezekieli 34:16; Luka 19:10) E shohim një individ të dobët frymësisht si një dele të humbur dhe jo si diçka të pashpresë. Nuk bëjmë këtë arsyetim: ‘Pse të shqetësohemi për një të dobët? Kongregacioni po ecën shkëlqyeshëm edhe pa të.’ Përkundrazi, ashtu si Jehovai, edhe ne i shohim si të çmuar ata që janë larguar, por që duan të kthehen.