19, 20. Si e ilustroi Jezui urgjencën e veprës së predikimit?

¹⁹ Së treti, Jezui predikonte me zell, sepse e dinte që mesazhi i tij ishte urgjent. Sill ndër mend bisedën me gruan samaritane te pusi afër Siharit. Me sa duket, apostujt e Jezuit nuk menduan se, në atë moment, ishte urgjente të flisnin për lajmin e mirë. Por, Jezui u tha: «A nuk thoni ju se duhen ende katër muaj para se të vijnë të korrat? Megjithatë unë po ju them: ngrini sytë dhe shihni arat. Ato janë gati për korrje.»—Gjoni 4:35.

²⁰ Për të bërë këtë ilustrim Jezui u bazua te stina në të cilën ishin. Me sa duket, ishte muaji kislev (nëntor-dhjetor). Meqë elbi korrej rreth periudhës së Festës së Kalimit më 14 nisan, duheshin ende katër muaj. Prandaj, bujqit e dinin se nuk ishte ende periudha e korrjes. Duhej akoma shumë kohë. Por ç’të themi për korrjen e figurshme? E pra, shumë veta ishin gati të dëgjonin, të mësonin, të bëheshin dishepuj të Krishtit dhe të fitonin shpresën e mrekullueshme që u ofronte Jehovai. Kur Jezui i pa këta njerëz, imagjinoi fushat e bardha me drithë të pjekur që valëviteshin lehtë nga flladi, gjë që tregonte se ishin gati për t’u korrur. Tani ishte koha! Vepra ishte urgjente! Ja pse, kur njerëzit në një qytet u përpoqën ta ndalnin që të mos ikte, Jezui u përgjigj: «Duhet t’ua shpall lajmin e mirë për Mbretërinë e Perëndisë edhe qyteteve të tjera, sepse për këtë u dërgova.»—Luka 4:43.