14. Cilin kalë dhe kalorës pa Gjoni, dhe çfarë nënkupton ky vegim?

¹⁴ Çfarë ndodhi pas thirrjes së dytë: «Eja!» «Doli një kalë tjetër me ngjyrë të kuqe zjarr. Atij që rrinte mbi të, iu lejua të hiqte paqen nga toka, që njerëzit të thereshin me njëri-tjetrin, dhe iu dha një shpatë e madhe.» (Zbulesa 6:4) Sa i trishtë ky vegim! S’ka pikë dyshimi çfarë nënkupton: luftën! Jo luftën e drejtë të Mbretit fitimtar të Jehovait, por luftën mizore të njeriut, që ka përfshirë gjithë botën e që ka sjellë gjakderdhje e dhembje të panevojshme. Sa e përshtatshme është që ky kalorës ka hipur në një kalë me ngjyrë të kuqe zjarr!

15. Pse s’duhet të dëshirojmë të jemi pjesë e kalërimit të kalit të dytë?

¹⁵ Gjoni nuk dëshironte aspak të kishte të bënte me këtë kalorës dhe me kalërimin e tij të pandalshëm, sepse për shërbëtorët e Perëndisë ishte profetizuar: «As do të mësojnë më të luftojnë.» (Isaia 2:4) Ndonëse ende «në botë», Gjoni, e bashkë me të edhe klasa e Gjonit me shumicën e madhe sot, «nuk janë pjesë» e këtij sistemi të përlyer me gjak. Armët tona janë frymore dhe «të fuqishme nga Perëndia», për të shpallur të vërtetën pa reshtur, e jo për të bërë luftë.​—Gjoni 17:11, 14; 2 Korintasve 10:3, 4.

16. Kur dhe si iu dha «një shpatë e madhe» kalorësit të kalit të kuq?

¹⁶ Para vitit 1914, vit kur Kalorësi i kalit të bardhë mori kurorën, ka pasur shumë luftëra. Atëherë, ç’nënkupton vargu kur thotë se kalorësit të kalit të kuq iu dha «një shpatë e madhe»? Që nga shpërthimi i Luftës I Botërore, konfliktet njerëzore janë bërë më të përgjakshme e më shkatërrimtare se kurrë më parë. Në masakrat e viteve 1914-1918, ku u derdh gjaku lumë, janë përdorur për herë të parë ose në një shkallë të paparë ndonjëherë tanket, gazi helmues, avionët luftarakë, nëndetëset, topat e mëdhenj dhe pushkët automatike. Në rreth 28 vende, jo vetëm ushtarakët, por e gjithë popullsia u detyrua të merrte pjesë në luftë. Numri i viktimave ka qenë tmerrësisht i madh. Më shumë se nëntë milionë ushtarë humbën jetën dhe numri i viktimave në civilë ishte me përmasa astronomike. Edhe pas mbarimit të luftës, bota s’gjeti më prehje. Më shumë se 50 vjet pas luftës, Konrad Adenaueri, një burrë shteti në Gjermani, u shpreh: «Siguria dhe qetësia u zhdukën nga jeta e njerëzve që nga viti 1914.» Kalorësit të kalit me ngjyrë të kuqe zjarr i ishte lejuar vërtet të hiqte paqen nga toka!

17. Si e ka përdorur kalorësi i dytë ‘shpatën e madhe’ pas Luftës I Botërore?

¹⁷ Pas kësaj, me etjen e pangopur për gjak, kalorësi i kalit të kuq u zhyt me kokë në Luftën II Botërore. Mjetet e vrasjes u bënë edhe më mizore dhe numri i viktimave u katërfishua në krahasim me ato të Luftës I Botërore. Në vitin 1945, dy bomba atomike shpërthyen në Japoni, dhe secila prej tyre shfarosi sa hap e mbyll sytë dhjetëra mijë jetë njerëzish. Gjatë Luftës II Botërore, kalorësi i kalit të kuq korri rreth 55 milionë jetë, e prapë s’ishte ngopur. Është përllogaritur se mbi 20 milionë njerëz kanë humbur jetën nga tehu i ‘shpatës së madhe’ që nga Lufta II Botërore.

18, 19. (a) Në vend që të ishin një triumf për teknologjinë ushtarake, çfarë kanë vërtetuar masakrat që nga Lufta II Botërore? (b) Me cilin rrezik përballet njerëzimi, dhe çfarë do të bëjë Kalorësi i kalit të bardhë për ta mënjanuar?

¹⁸ A mund të quhet ky triumf i teknologjisë ushtarake? Aspak. Përkundrazi, dëshmon se kali i kuq i pamëshirshëm rend me galop. Po ku do të mbarojë ky galop? Disa shkencëtarë i tremben një lufte bërthamore aksidentale, pa folur për një konflikt bërthamor të planifikuar. Sa mirë që Kalorësi fitimtar i kalit të bardhë ka diçka tjetër në mendje për tokën!

¹⁹ Për aq kohë sa shoqëria të drejtohet nga krenaria nacionaliste dhe urrejtja, njerëzimi është si i ulur mbi një fuçi baruti. Edhe sikur, nga e keqja, kombet të çarmatosnin gjithë armatimin bërthamor, ende do të kishin aftësinë dhe njohurinë që brenda një kohe të shkurtër të prodhonin mjete të tjera bërthamore po aq vrastare. Për pasojë, çdo luftë me armë konvencionale shumë shpejt mund të kthehej në një katastrofë bërthamore. Krenaria dhe urrejtja që i bëjnë kombet të ziejnë sot, do ta çojnë njerëzimin drejt vetëshkatërrimit, nëse Kalorësi i kalit të bardhë nuk ndërhyn t’i presë rrugën kalit të kuq që vrapon si i marrë. Të jemi të sigurt se Krishti Mbret do të kalërojë nga njëra anë për të plotësuar fitoren e tij mbi botën ku sundon Satanai dhe nga ana tjetër për të vendosur në tokë një shoqëri të re që bazohet te dashuria​—te dashuria për Perëndinë dhe për të afërmin​—një forcë që nxit paqen shumë më mirë se armët bërthamore të kohëve tona të çmendura, të cilat siç thuhet janë veç mjete zhbindëse.​—Psalmi 37:9-11; Marku 12:29-31; Zbulesa 21:1-5.

[Kutia në faqen 94]

«Iu lejua të hiqte paqen nga toka»

Ku po na çon teknologjia? Një gazetë kanadeze kishte shkëputur fragmentet e mëposhtme nga një ligjëratë e mbajtur nga Ivan Hedi, president i Qendrës Kërkimore për Zhvillimin Ndërkombëtar.

«Në një raport të besueshëm përllogaritet se një në katër shkencëtarë dhe teknologë në botë që merren me kërkime, punojnë për armatimet. . . . Në vitin 1986, shpenzimet në këtë fushë u rritën më shumë se 1,5 milionë $ në minutë. . . . A na kanë bërë të ndihemi më të sigurt kërkimet në këtë fushë të teknologjisë? Arsenalet bërthamore që zotërojnë superfuqitë kanë një fuqi shpërthyese 6.000 herë më të madhe se tërë municionet e përdorura nga të gjithë ndërluftuesit gjatë tërë Luftës II Botërore. Po, gjashtë mijë luftëra me përmasat e Luftës II Botërore. Që nga viti 1945, bota ka njohur prehje nga aktiviteti ushtarak vetëm për shtatë javë. Janë zhvilluar më shumë se 150 luftëra të karakterit ndërkombëtar ose civil, të cilat, sipas llogaritjeve, u kanë marrë jetën 19,3 milionë njerëzve. Shumica e tyre kanë qenë viktima të teknologjisë së re mjaft të arrirë, që ka nxjerrë krye në epokën e Kombeve të Bashkuara.»​—The Globe and Mail, 22 janar 1987, Toronto, Kanada.