Utoro Wangu Kuelekea Kweli
Nilipoanza kujifunza Biblia pamoja na Mashahidi wa Yehova, nilikuwa mfungwa aliyetoroka. Upesi nilikabili ugumu wa kuacha kusema uwongo na kuanza kusema kweli.
ILIKUWA katika Novemba 1974, na nilikuwa mbele ya mahakama kuu ya Mkoa wa Pender, North Carolina, U.S.A. Mashtaka yalitia ndani unyang’anyi wa kutumia nguvu, kushambulia kwa silaha hatari, na kuendesha gari kwa mwendo wa kasi wa kilometa 145 kwa saa katika sehemu ambayo mtu hapaswi kupita kilometa 55 kwa saa. Mwezi uliofuata, nilipokuwa mwenye miaka 22 pekee, nilishtakiwa kwa makosa hayo yote na kuhukumiwa miaka 30 katika gereza la Idara ya Kurekebisha-Tabia ya North Carolina.
Nilikuwa nimekulia Newark, New Jersey. Ingawa baba yangu alikuwa ofisa wa polisi, sikuzote nilikuwa nikiwaletea wazazi wangu matatizo. Nilitumia wakati katika makao ya vifungo ya vijana, makao ya kurekebisha-tabia za vijana, na hata wakati mmoja nilifungwa kwenye kituo cha polisi ambamo baba yangu alifanyia kazi. Sitasahau kamwe mapigo aliyonipa usiku huo! Yalitosha kufanya karibu tineja mwingine yeyote abadili njia zake—lakini si mimi.
Nilitoroka nyumbani, nikitumia masiku na rafiki fulani au nikikaa vichochoroni. Hatimaye niliishia gerezani tena. Kinyume cha matakwa ya baba yangu, mama alinitoa humo. Wazazi wangu waliokuwa na watoto wengine watano, waliamua kwamba labda kazi ya jeshi ndiyo iliyonifaa.
Nilijiandikisha katika jeshi, na programu mbalimbali za mazoezi zilifanyiza tofauti fulani katika tabia yangu kwa kipindi fulani. Lakini nikawa mzoefu wa madawa ya kulevya, nikaja kuwa mzoefu wa heroini. Nilikuwa katika kambi ya Fort Bragg, North Carolina, na haikuwa muda mrefu kabla ya wenzangu nami kuenda mji kwa mji tukiiba kile tulichohitaji ili kutegemeza uzoefu wetu. Habari juu ya wivi wetu zilikuwa katika magazeti na televisheni.
Upesi wenye mamlaka walinikamata, na nikahukumiwa kifungo cha miaka 30 kilichotajwa hapo mwanzoni. Nikiwa gerezani niliasi dhidi ya sheria na miongozo kwa miaka mingi lakini hatimaye nikang’amua nilikuwa nikijiumiza tu mimi mwenyewe. Kwa hiyo nikajaribu kutii sheria nikitumaini kufungiwa katika gereza la makosa madogo na kupata msamaha.
Baada ya miaka kumi gerezani, nilipelekwa katika gereza la makosa madogo, na muda usio mrefu baada ya hapo, niliwekwa katika programu ya kufanya kazi nje ya gereza. Hiyo ilimaanisha kwamba ningeweza kuondoka gerezani asubuhi na kurudi jioni bila mlinzi. Siku moja sikurudi mara tu baada ya kazi, na niliondolewa kwenye ile programu. Hata hivyo, bado niliruhusiwa kuwa katika gereza la makosa madogo.
Baada ya kuwa gerezani kwa karibu miaka 11, ilionekana kama hakukuwa na uwezekano wa kutoka humo kwa kupata msamaha. Asubuhi moja yenye joto katika Agosti 1985, nilipokuwa nje ya gereza, fursa ilijitokeza niweze kutoroka—kutoroka bila kugunduliwa. Nilienda hadi kwa nyumba ya rafiki yangu aliyekuwa ametumia wakati pamoja nami gerezani. Baada ya kulala usiku na kubadili nguo, alinipeleka kwa gari hadi Washington, D.C., umbali wa karibu kilometa 400.
Niliazimia kutorudi kamwe gerezani, jambo lililomaanisha kwamba nilihitaji kuepuka utendaji mwingine wowote wa uhalifu. Mwanzoni nilifanya kazi ya siku kwa siku, kazi yoyote ambayo ningeweza kupata. Halafu nikapata kazi katika kampuni ya umeme. Baada ya muda, niliweza kupata hati ya kuzaliwa ikiwa na jina tofauti—Derek Majette. Jina langu, mahali pa kuzaliwa, historia ya maisha, familia—kila kitu juu yangu kilikuwa uwongo sasa. Nilihisi kuwa salama maadamu hakuna mtu aliyejua. Niliishi hivyo kwa miaka mitatu katika Washington, D.C.
Kukutana na Mashahidi wa Yehova
Jioni moja, wanaume wawili waliovaa kinadhifu walikuja nyumbani mwangu. Walisema nami juu ya Biblia, wakaacha kitabu, na kuahidi kurudi. Hata hivyo, nilihamia nyumba nyingine na sikuwaona tena kamwe. Halafu, asubuhi moja kabla ya kazi, nilienda mahali fulani nipate kahawa na nikakutana na wanawake wawili walioniuliza kama ningependezwa na gazeti Mnara wa Mlinzi. Nilikubali moja, na baada ya hapo, kila asubuhi wanawake hao wangenijia na kusema juu ya Biblia.
Ingawa sikuzote mazungumzo yalikuwa mafupi, upendezi wangu katika yale wanawake hao walikuwa wakisema ulikua kiasi cha kwamba nilitazamia mbele kuwaona wanawake hao, Cynthia na Jeanette, kila asubuhi. Baada ya wakati nilipata kuwajua Mashahidi wengine wa Yehova waliokuwa wakihubiri mapema asubuhi. Walinialika kuhudhuria mkutano kwenye Jumba la Ufalme. Nilikuwa mwenye wasiwasi, lakini nikakubali.
Nilipokuwa nikisikiliza hotuba alasiri hiyo, ilikuwa mara yangu ya kwanza kusikia maandiko yakielezwa katika njia ya kueleweka hivyo. Niliendelea kuketi kwa ajili ya funzo la Biblia kwa kutumia Mnara wa Mlinzi na kugundua kwamba ningeweza kushiriki kwa kujibu maswali. Nilitoa maelezo yangu ya kwanza, na baada ya mkutano nilikubali kuwa na funzo la Biblia na mmoja wa wazee wa kutaniko.
Upesi nilikuwa nikifanya maendeleo katika ujuzi wa Biblia. Na, la maana zaidi, nilikuwa nikithamini kweli nilizokuwa nikijifunza. Sikupata tena starehe juu ya maisha yangu. Nilianza kuhisi mwenye hatia juu ya uwongo niliowaambia watu hao ambao sasa walikuwa marafiki wangu. Niliendelea kujifunza, nikifikiri kwamba ningeendelea tu maadamu hakuna mtu aliyejua ukweli juu yangu. Lakini mwalimu wangu wa Biblia alianza kusema juu ya kushiriki katika huduma ya nyumba kwa nyumba.
Karibu na wakati uo huo, jambo fulani lilitokea lililonifanya nijue kwamba kushiriki katika huduma, au katika utendaji mwingine kama huo, hakungewezekana ila nikifanya jambo fulani juu ya hali yangu. Nilikuwa nikitia gari langu petroli wakati mtu fulani alipokuja nyuma yangu na kufunga mikono yangu nyuma yangu. Nikashikwa na woga! Nilifikiri wenye mamlaka walikuwa wamenishika hatimaye. Ilikuwa faraja iliyoje kugundua kwamba alikuwa mwenzangu tuliyekuwa naye gerezani! Bila kujua kwamba nilikuwa nimetoroka, aliendelea kuniita kwa jina langu halisi na kuniuliza maswali ya aina yote.
Sikuwa nimeogopa hivyo tangu siku ya utoro wangu. Lakini ilinifanya nifikiri kwa uzito. Itakuwaje nikiwa katika huduma ya nyumba kwa nyumba na mtu fulani akaja mlangoni ambaye alinijua vema? Ningewezaje kwenda katika utumishi wa Yehova na kusema kweli huku nikificha uwongo? Nilipaswa nifanyeje? Je! niendelee kujifunza na kuficha uwongo, au niache kujifunza na nihame? Nilivurugika sana kiasi cha kwamba ilinibidi niende mbali kwa muda ili niweze kufikiri.
Kufanya Uamuzi
Nilifunga safari. Kuendesha gari kwa muda mrefu na kwa amani ndiko tu nilikohitaji ili nitulie, nifikiri, na kumwuliza Yehova anisaidie niamue jambo la kufanya. Haikuwa hadi nilipokuwa kwenye barabara ya kurudi Washington, D.C., kwamba nilifanya uamuzi wangu—kuacha kusema uwongo na kuanza kusema ukweli mtupu. Lakini kufanya hivyo hakukuwa rahisi. Kwa kuwa nilikuwa nimepata kumjua Cynthia vema sana, nilizungumza naye. Alifanya iwe wazi kwamba ilinibidi kulainisha mambo mbele za Yehova. Yeye alidokeza kwamba nizungumze na wazee wa kutaniko.
Nilijua alisema kweli, na nilikubali. Lakini kwa kuwa sikuwa na hakika juu ya yale niliyopaswa kufanya kisheria, nilimpigia simu wakili wa mahali hapo na nikamweleza juu ya hali yangu. Yeye alinishauri niwasiliane na wakili katika North Carolina, kwa kuwa yeye angejua utaratibu mbalimbali kwa ajili ya hali hiyo. Kwa hiyo nilifunga safari kwenda kusini ili kupata habari juu ya wakili.
Nilipowasili katika Raleigh, North Carolina, niliendesha gari hadi kwenye gereza lililo kwenye mojapo barabara kuu. Nilisimama, na kuketi tu na kutazama ua mrefu wa seng’enge, walinzi wenye silaha wakiwa kwenye minara ya ulinzi, na wafungwa wakitembea huku na kule ndani ya ua hilo. Nilikuwa nimekuwa mfungwa kama hao kwa miaka 11 mirefu! Huo haukuwa uamuzi rahisi.
Hata hivyo, nilichukua kitabu cha simu na nikamchagua wakili. Nilimpigia simu na kumpa habari ileile niliyokuwa nimempa yule wakili wa kwanza niliyekuwa nimezungumza naye. Yeye hakuuliza maswali mengi sana. Aliniambia tu ada yake na kwamba nitakapokuwa tayari, nimpigie simu naye angepanga niende kumwona. Niliporudi Washington, D.C., nilienda moja kwa moja hadi kwa mwalimu wangu wa Biblia.
Yeye na mke wake na binti yao walikuwa kama familia kwangu. Kwa hiyo usiku nilioenda kwenye nyumba yao, ilinichukua muda kabla ya mimi kuweza kusema juu ya habari hiyo. Lakini nilipoyasema, nilijihisi nimetulizwa. Walishtuka. Lakini walipotulia baada ya mshtuko huo, walinihurumia sana na kunitegemeza.
Jambo lililofuata nililohitaji kufanya ni kupata fedha kwa ajili ya ada ya wakili na kuamua ni lini ningejisalimisha kwa wenye mamlaka. Nilichagua Machi 1, 1989, ambayo ilikuwa majuma machache tu mbele. Nilitaka niache kazi na kufurahia siku zangu za mwisho za uhuru, lakini sikuweza kwa sababu nilihitaji fedha za kumlipa yule wakili.
Nililiona kuwa jambo la kushangaza, kwamba nilikuwa nimetoroka gerezani na sasa nilikuwa nikiweka akiba ya fedha ili nirudi humo. Nyakati nyingine wazo lilikuja akilini nisahau tu hayo yote na kuondoka. Lakini Machi 1 ikafika upesi sana. Mwalimu wangu na mwanafunzi wake mwingine wa Biblia waliandamana nami hadi Raleigh. Tulienda kwenye ofisi ya wakili yule na kuzungumza juu ya mashtaka yaliyokuwa yamenifanya nifungwe gerezani, urefu wa kifungo changu, na sababu iliyonifanya niwe na nia ya kujisalimisha. Halafu wakili huyo akapiga simu kwa ofisi ya hakimu ili apate habari juu ya pale ningepaswa kwenda. Alielezwa kwamba hakimu angenipeleka gerezani mara hiyo.
Sikuwa nimepangia kwenda gerezani upesi hivyo. Nilikuwa nimefikiri tungezungumza tu na yule wakili na kwamba ningejisalimisha siku iliyofuata. Lakini sasa, baada ya uamuzi huo kutolewa, sisi tukiwa wanne tuliendesha gari kwa ukimya hadi kwenye gereza. Nakumbuka nikifikiri, ‘Je, haya yanatukia kweli?’ Halafu kidogo nikashtukia tulikuwa kwenye malango ya mbele tukimsikiliza yule wakili akimweleza mlinzi wa gereza mimi ni nani.
Kurudi Gerezani
Malango yalipofunguka, nilijua ulikuwa wakati wa kusema kwaheri. Nilisalimiana kwa mkono na wakili wangu. Halafu nikakumbatiana na mwalimu wangu na mwanafunzi mwenzangu. Mara tu nilipokuwa upande ule mwingine wa lango, nilifungwa pingu na kupelekwa mahali ambapo nguo zangu za kibinafsi zilichukuliwa na nikapewa yunifomu ya gereza. Nilipata nambari 21052-OS ya gereza, ileile niliyokuwa nayo mwanzoni.
Gereza hilo lilikuwa la wale wenye makosa madogo, kwa hiyo baada muda usio mrefu nilipelekwa kwenye gereza la wenye makosa mazito. Niliruhusiwa tu kubaki na Biblia yangu na kitabu Unaweza Kuishi Milele Katika Paradiso Duniani. Niliwekwa miongoni mwa wafungwa ambao niliwatambua kuwa watu niliokuwa nimejua kwa miaka mingi. Walidhani kuwa nilikuwa nimekamatwa, lakini nilipowaeleza kwamba nilikuwa nimerudi kwa hiari yangu kwa sababu nilitaka kuwa mmoja wa Mashahidi wa Yehova, wote walisema kwamba hilo lilikuwa jambo la kipumbavu zaidi walilopata kusikia.
Mojawapo mambo ya mwisho ambayo mwalimu wangu alikuwa ameniambia lilikuwa: “Usiache kamwe kujifunza.” Kwa hiyo, nilitumia wakati wangu mwingi kusoma Biblia, kitabu changu cha Kuishi Milele, na kuandikia marafiki wangu nyumbani waliokuwa wamejua kile kilichonipata. Miongoni mwa Mashahidi nilioandikia alikuwa Jerome na mke wake, Arlene. Barua yangu ilikuwa fupi, maneno fulani tu ya shukrani na maelezo juu ya vile nilivyohisi nilipokuwa na ushirika pamoja na Mashahidi wa Yehova.
Upesi nilipata majibu ya Jerome aliyeniomba ruhusa ya kutumia barua yangu katika hotuba ambayo angetoa kwenye kusanyiko la mzunguko la Mashahidi wa Yehova. Nilikubali lakini sikuwa na wazo lolote juu ya matokeo. Ni Mashahidi wachache tu waliojua juu ya historia yangu ya maisha. Kwa hiyo, baada ya Jerome kusoma barua yangu na kutangaza jina langu halisi, Brian E. Garner, wengi walishangaa kama nini aliposema, “Pia aitwaye Derek Majette!” Halafu ikawa zamu yangu ya kushtuliwa. Barua za kitia-moyo zilianza kumiminika kutoka kwa akina ndugu na dada—si wa kutoka tu Kutaniko la Petworth ambalo nilikuwa nimehudhuria mikutano, bali pia kutoka kwa watu katika makutaniko mengine.
Upesi nilihamishwa kutoka Gereza Kuu hadi kwenye gereza la wale wenye makosa madogo katika Lillington, North Carolina. Mara tu nilipozoelea hali, niliuliza juu ya ibada ya kidini. Kwa furaha yangu nilielezwa kwamba mikutano ilikuwa ikifanywa na Mashahidi wa Yehova kila Jumatano jioni katika vyumba vya shule vya gereza. Sitasahau kamwe ule upendo ulioonyeshwa, ule utegemezo uliotolewa, na zile jitihada zilizofanywa, si ili kunisaidia mimi tu, bali pia kusaidia yeyote aliyetaka kujifunza kweli za Biblia katika gereza hilo. Baada ya kujua kwamba nilikuwa nimejifunza hapo mwanzoni, mmoja wa wazee aliyeongoza mikutano kwenye gereza hilo aliendelea mara hiyo kujifunza nami mahali nilipokuwa nimeachia.
Kufikiriwa Kupewa Msamaha
Miezi kadhaa ikapita, halafu habari ikaja kwamba nilipaswa kukutana na halmashauri ya kutoa msamaha. Ingawa nilikuwa nimetoroka na nilikuwa nimerudi tu hivi karibuni, sheria ilitaka kwamba niletwe mbele ya halmashauri ya kutoa msamaha ili habari hiyo ichunguzwe upya au angalau nipate habari kwamba walikuwa wamefikiria kesi yangu. Nilijulisha marafiki wangu kwamba halmashauri ingefikiria kunisamehe. Kwa mara nyingine tena barua zilianza kumiminika, si kwangu mimi, bali kwa halmashauri ya kutoa msamaha.
Katika Oktoba 1989, nilipokea habari kutoka kwa halmashauri ya kutoa msamaha kwamba kesi yangu ingechunguzwa tena. Nilisisimka. Lakini siku ile ambayo washiriki wa halmashauri hiyo walipaswa waje, hakuna mtu aliyekuja. Wala hakukuwa habari juu ya ni lini wangekuja. Nilivunjika moyo sana, lakini sikuchoka kumtolea Yehova sala. Majuma machache baadaye, mnamo Novemba 8, wanaume wengine wawili pamoja nami tulifahamishwa kwamba washiriki wa halmashauri ya kutoa msamaha walikuwa kwenye gereza na kwamba ningeitwa kwanza.
Nilipoingia ofisini, niliona faili mbili zilizojaa karatasi. Mojapo ilikuwa faili yangu iliyo ya tarehe 1974. Sikuwa na hakika ile nyingine ilikuwa na nini. Baada ya kuzungumza nami baadhi ya mambo yaliyohusu kesi yangu, mshiriki mmoja wa halmashauri ya kutoa msamaha alifungua faili ile nyingine. Ndani yayo mlikuwa makumi ya barua zilizoandikwa kwa niaba yangu. Halmashauri hiyo ilitaka kujua ni vipi nilivyopata kujua watu wengi hivyo baada ya mimi kutoroka gerezani. Kwa hiyo nilisimulia kwa ufupi ono langu pamoja na Mashahidi wa Yehova. Halafu nikaombwa niende nje.
Uhuru na Maisha Mapya
Nilipoitwa nirudi ndani, nilijulishwa kwamba halmashauri ile ilikuwa imepiga kura kutaka mimi niachiliwe katika mpango wa “Kuachiliwa Mara Hiyo kwa Masharti.” Nilifurahi wee. Baada ya miezi tisa tu gerezani, ningeachiliwa! Ilichukua muda kwa kazi ya maandishi kukamilishwa, kwa hiyo mnamo Novemba 22, 1989, nilitembea—wakati huu haikunibidi kutoroka—kwenda nje ya gereza.
Mnamo Oktoba 27, 1990, muda unaopungua mwaka mmoja baada ya kuachiliwa kwangu, nilifananisha wakfu wangu kwa Yehova Mungu kwa ubatizo wa maji. Sasa ninamtumikia Yehova kwa furaha katika Washington, D.C., nikiwa mtumishi wa huduma. Mnamo Juni 27, 1992, Cynthia Adams nami tuliungana katika ndoa.
Namshukuru Yehova, mke wangu na familia yake, pamoja na ndugu na dada wote walionisaidia kuwa sehemu ya tengenezo la ulimwenguni pote lenye upendo.—Kama ilivyosimuliwa na Brian E. Garner.
[Picha katika ukurasa wa 13]
Gereza nilimotumia miaka 11 mirefu
[Picha katika ukurasa wa 15]
Nikiwa na mke wangu, Cynthia