17 என் காதலனே, தென்றல் வீசுவதற்குள், நிழல் மறைவதற்குள் வாருங்கள்.

நம்மைப் பிரித்து நிற்கும் மலைகளில்* துள்ளி வருகிற கலைமான்+ போலவும்,

மான்குட்டி போலவும் துள்ளி வாருங்கள்.”+

14 “என் அன்பே, சீக்கிரம் வாருங்கள்.

நறுமணச் செடிகள் மண்டிக்கிடக்கிற மலைகளிலே

துள்ளியோடுகிற கலைமான்* போலவும்,+

மான்குட்டி போலவும் துள்ளியோடி வாருங்கள்.”