சங்கீதம்

77 நான் கடவுளிடம் கெஞ்சிக் கதறுவேன்.

என் குரலை உயர்த்திக் கடவுளிடம் கெஞ்சிக் கதறுவேன்.

அவர் என் சத்தத்தைக் கேட்பார்.+

 3 கடவுளை நினைக்கிறேன், குமுறி அழுகிறேன்.+

குழம்பித் தவிக்கிறேன், துவண்டுபோகிறேன்.+ (சேலா)

 4 கடவுளே, நான் தூங்க முடியாதபடி என் கண் இமைகளை நீங்கள் பிடித்திருக்கிறீர்கள்.

பேச்சே வராத அளவுக்கு நான் கலங்கிப்போயிருக்கிறேன்.

 5 பூர்வ நாட்களை நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.+

பழங்காலத்து வருஷங்களை யோசித்துப் பார்க்கிறேன்.

 6 ராத்திரி நேரத்தில் என் பாடலை நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.+

இதயத்தில் ஆழமாக யோசித்துப் பார்க்கிறேன்.+

நன்றாக ஆராய்ந்து பார்க்கிறேன்.

 9 கருணை காட்ட கடவுள் மறந்துவிட்டாரா?+

அல்லது, கோபத்தில் இரக்கம் காட்டுவதை விட்டுவிட்டாரா? (சேலா)

11 “யா”* செய்த செயல்களை நினைத்துப் பார்ப்பேன்.

பூர்வ காலத்தில் நீங்கள் செய்த அதிசயங்களை யோசித்துப் பார்ப்பேன்.

12 கடவுளே, நீங்கள் செய்த காரியங்களையெல்லாம் தியானித்துப் பார்ப்பேன்.

உங்களுடைய செயல்களைப் பற்றி ஆழமாக யோசிப்பேன்.+

15 உங்கள் ஜனங்களான யாக்கோபின் வம்சத்தாரையும் யோசேப்பின் வம்சத்தாரையும்,

உங்களுடைய வல்லமையால் காப்பாற்றியிருக்கிறீர்கள்.+ (சேலா)

16 கடவுளே, தண்ணீர் உங்களைப் பார்த்தது.

தண்ணீர் உங்களைப் பார்த்து உருண்டு புரண்டது.+

மேகமூட்டமான வானம் முழங்கியது.

உங்களுடைய அம்புகள் அங்கும் இங்கும் பறந்தன.+

18 உங்களுடைய இடிமுழக்கத்தின் சத்தம்,+

ரதங்களுடைய சக்கரங்களின் சத்தத்தைப் போல இருந்தது.

மின்னல்களின் வெளிச்சம் பூமியைப் பிரகாசிக்க வைத்தது.+

பூமி அதிர்ந்து, குலுங்கியது.+

19 நீங்கள் கடலுக்குள் உங்கள் பாதையைப் போட்டீர்கள்.+

திரளான தண்ணீர் வழியாக நடந்து போனீர்கள்.

ஆனால், உங்கள் காலடி தடத்தைக் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் போனது.

20 மோசேயின் கையாலும் ஆரோனின் கையாலும்,+

உங்களுடைய மக்களை மந்தைபோல் பத்திரமாக அழைத்து வந்தீர்கள்.+