சங்கீதம்
116 நான் யெகோவாமேல் அன்பு வைத்திருக்கிறேன்.
ஏனென்றால், அவர் என் குரலைக் கேட்கிறார்,* உதவிக்காக நான் கெஞ்சுவதைக் கேட்கிறார்.+
2 நான் சொல்வதைக் காதுகொடுத்து* கேட்கிறார்.+
நான் உயிரோடு இருக்கும் காலமெல்லாம் அவரை நோக்கி வேண்டுவேன்.
துன்பத்திலும் துயரத்திலும் மூழ்கிப்போனேன்.+
4 அப்போது, நான் யெகோவாவின் பெயரைச் சொல்லி வேண்டினேன்.+
“யெகோவாவே, என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்!” என்று கதறினேன்.
6 அனுபவம் இல்லாதவர்களை யெகோவா காக்கிறார்.+
நான் துவண்டுபோனேன், அவர் என்னைக் காப்பாற்றினார்.
7 யெகோவா எனக்கு அன்போடு உதவினார்.
அதனால், நான் மறுபடியும் நிம்மதியாக இருப்பேன்.
8 கடவுளே, நீங்கள் என்னை மரணத்திலிருந்து காப்பாற்றினீர்கள்.
என் கண்கள் கலங்காதபடியும்,
என் கால்கள் தடுமாறாதபடியும் பார்த்துக்கொண்டீர்கள்.+
9 இந்த உலகத்தில் நான் தொடர்ந்து யெகோவாவுக்கு முன்பாக நடப்பேன்.
11 நான் பதறிப்போய்,
“மனிதர்கள் எல்லாருமே பொய்யர்கள்”+ என்று சொன்னேன்.
12 யெகோவா எனக்குச் செய்திருக்கிற எல்லா நன்மைகளுக்காகவும்
நான் அவருக்கு என்ன கைமாறு செய்வேன்?
16 யெகோவாவே, நான் உங்கள் ஊழியன்.
அதனால் உங்களிடம் கெஞ்சிக் கேட்கிறேன்.
நான் உங்கள் ஊழியன், உங்களுடைய அடிமைப்பெண்ணின் மகன்.
என்னுடைய கட்டுகளிலிருந்து என்னை விடுவித்தீர்கள்.+