யோபு
19 அதற்கு யோபு,
3 ஒரு தடவைக்குப் பத்துத் தடவை என்னைக் கேவலமாகப் பேசிவிட்டீர்கள்.
கொஞ்சம்கூட ஈவிரக்கமில்லாமல் நடந்துகொள்கிறீர்களே, உங்களுக்கு வெட்கமாக இல்லையா?+
4 அப்படியே நான் தப்பு செய்திருந்தாலும் என்ன?
அந்தப் பழியை நான்தானே சுமக்கப்போகிறேன்?
5 என்னைவிட நீங்கள்தான் ரொம்ப யோக்கியம் என்று நினைக்கிறீர்கள்.
‘நீ செய்த தப்புக்குத்தான் நன்றாக அனுபவிக்கிறாய்’ என்று சொல்கிறீர்கள்.
6 ஆனால் ஒன்றைத் தெரிந்துகொள்ளுங்கள்; கடவுள்தான் எனக்கு மோசம் செய்துவிட்டார்.
என்னை வலை விரித்துப் பிடித்துவிட்டார்.
7 ‘கொடுமை தாங்க முடியவில்லையே!’ என்று கதறுகிறேன், ஆனால் பதிலே இல்லை.+
உதவிக்காகக் கதறுகிறேன், ஆனால் நியாயம் கிடைத்த பாடில்லை.+
8 நான் தாண்டிப்போக முடியாதபடி அவர் என் வழியைக் கற்சுவரால் அடைத்துவிட்டார்.
என் பாதைகளையெல்லாம் இருட்டாக்கிவிட்டார்.+
9 என் கௌரவத்தைப் பறித்துவிட்டார்.
என் தலையிலுள்ள கிரீடத்தை எடுத்துவிட்டார்.
10 நான் செத்தால் போதும் என்று எல்லா பக்கத்திலிருந்தும் தாக்குகிறார்.
என் நம்பிக்கையை வேரோடு பிடுங்குகிறார்.
12 அவருடைய படைகள் திரண்டு வந்து என்னை வளைத்துக்கொள்கின்றன.
என் கூடாரத்தைச் சுற்றி முகாம்போடுகின்றன.
13 என் அண்ணன் தம்பிகளையே என்னிடம் அண்ட விடாமல் செய்துவிட்டார்.
பழக்கமானவர்கள் என் பக்கத்தில்கூட வருவதில்லை.+
14 ஒட்டி உறவாடியவர்கள்* ஒதுங்கிவிட்டார்கள்.
எனக்கு நன்றாகத் தெரிந்தவர்கள்கூட என்னைச் சுத்தமாக மறந்துவிட்டார்கள்.+
15 என் வீட்டு விருந்தாளிகளும்+ வேலைக்காரிகளும் என்னை வெளியாளாக நினைக்கிறார்கள்.
யாரோ எவரோ என்பதுபோல் பார்க்கிறார்கள்.
16 வேலைக்காரனை நான் கூப்பிட்டாலும், அவன் கண்டுகொள்வதே இல்லை.
உதவிக்காக அவனிடம் கெஞ்சிக் கூத்தாட வேண்டியிருக்கிறது.
17 என்னுடைய மூச்சுக்காற்று பட்டால்கூட என் மனைவி ஒதுங்கிப் போகிறாள்.+
என் அண்ணன் தம்பிகளே என்னை அருவருக்கிறார்கள்.
18 சின்னப் பிள்ளைகளுக்குக்கூட என்னைப் பார்த்தால் கேவலமாக இருக்கிறது.
நான் எழுந்து நின்றால் கிண்டலாகச் சிரிக்கிறார்கள்.
21 நண்பர்களே, இரக்கம் காட்டுங்கள்! தயவுசெய்து எனக்கு இரக்கம் காட்டுங்கள்!
கடவுளுடைய கை என்னைத் தாக்கிவிட்டது.+
22 அவரைப் போல் நீங்களும் ஏன் என்னைப் பாடாய்ப் படுத்துகிறீர்கள்?+
ஏன் விடாமல் தாக்கிக்கொண்டே இருக்கிறீர்கள்?+
23 என் வார்த்தைகள் எழுதி வைக்கப்பட்டால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்!
அதெல்லாம் ஒரு புத்தகத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டால் சந்தோஷப்படுவேனே!
24 என்றென்றும் அழியாதபடி அவை பாறையில் செதுக்கப்படக் கூடாதா?
இரும்பு எழுத்தாணியாலும் ஈயத்தாலும் பொறிக்கப்படக் கூடாதா?
25 என்னை விடுவிக்கிறவர்+ உயிரோடு இருக்கிறார் என்று எனக்குத் தெரியும்.
அவர் பிற்பாடு வருவார், பூமிமேல்* எழுந்து நிற்பார்.
26 என் தோல் சிதைந்துபோன பிறகு,
உயிர் இருக்கும்போதே நான் கடவுளைப் பார்ப்பேன்.
27 நானே அவரைப் பார்ப்பேன்.
வேறொருவரின் கண்கள் அல்ல, என் கண்களே அவரைப் பார்க்கும்.+
ஆனாலும், இப்போது என் மனம் துடியாய்த் துடிக்கிறது.
28 ‘நாங்கள் எப்போது உன்னைப் பாடாய்ப் படுத்தினோம்?’+ என்று கேட்கிறீர்கள்.
பிரச்சினைக்குக் காரணமே நான்தான் என்பதுபோல் பேசுகிறீர்களே.