ஆலயத்தை மறுபடியும் சுத்தப்படுத்துகிறார்

இயேசுவும் அவருடைய சீஷர்களும் எரிகோவிலிருந்து பெத்தானியாவுக்கு வந்து மூன்று நாட்களாகிவிட்டது; அங்கேதான் அவர்கள் ராத்திரி நேரத்தில் தங்கியிருந்தார்கள். நிசான் 10-ஆம் தேதி திங்கள்கிழமை அன்று விடியற்காலையில் அவர்கள் எருசலேமுக்குப் புறப்படுகிறார்கள். இயேசுவுக்குப் பசி எடுக்கிறது. ஒரு அத்தி மரத்தைப் பார்த்ததும், அதன் பக்கத்தில் போகிறார். அதில் ஏதாவது பழம் இருக்கிறதா?

பொதுவாக, ஜூன் மாதத்தில்தான் அத்திப்பழங்கள் கிடைக்கும். ஆனால், இது மார்ச் மாதத்தின் பிற்பகுதி. இருந்தாலும், அந்த அத்தி மரத்தில் சீக்கிரமே இலைகள் துளிர்த்திருக்கின்றன. அதனால், அதில் பழங்கள் இருக்கும் என்று இயேசு நினைக்கிறார். ஆனால், அதில் ஒன்றுகூட இல்லை. அந்த மரத்தின் இலைகள்தான் பார்ப்பவர்களை ஏமாற்றுகின்றன. அதனால் இயேசு அந்த மரத்தைப் பார்த்து, “இனி யாரும் எப்போதும் உன் கனிகளைச் சாப்பிடாமல் இருக்கட்டும்” என்று சொல்கிறார். (மாற்கு 11:14) உடனே, அந்த மரம் பட்டுப்போக ஆரம்பிக்கிறது. அதற்கு என்ன அர்த்தம் என்பது அடுத்த நாள் காலையில் தெரியும்.

சீக்கிரத்தில், இயேசுவும் அவருடைய சீஷர்களும் எருசலேமுக்குப் போகிறார்கள். பிறகு, ஆலயத்துக்கு இயேசு போகிறார். முந்தின நாள் மத்தியானம், அங்கே நடப்பதையெல்லாம் அவர் பார்த்திருந்தார். இன்றோ, பார்ப்பதோடு அவர் நிறுத்திவிடவில்லை. மூன்று வருஷங்களுக்கு முன்பு, கி.பி. 30-ஆம் வருஷத்தின் பஸ்கா சமயத்தில் செய்தது போலவே இப்போதும் செய்கிறார். (யோவான் 2:14-16) இந்தத் தடவை, ஆலயத்தில் ‘விற்றுக்கொண்டும் வாங்கிக்கொண்டும் இருக்கிறவர்களை’ இயேசு வெளியே துரத்துகிறார். “காசு மாற்றுபவர்களின் மேஜைகளையும் புறா விற்பவர்களின் இருக்கைகளையும்” கவிழ்த்துப்போடுகிறார். (மாற்கு 11:15) ஆலயப் பிரகாரத்தைக் குறுக்கு வழியாகப் பயன்படுத்தி, நகரத்தின் ஒரு பகுதியிலிருந்து இன்னொரு பகுதிக்குப் பொருள்களை எடுத்துக்கொண்டு போகக்கூட அவர் யாரையும் அனுமதிப்பதில்லை.

ஆலயத்தில் காசு மாற்றுபவர்களுக்கும் மிருகங்களை விற்பவர்களுக்கும் எதிராக இயேசு ஏன் இப்படிக் கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்கிறார்? “‘என்னுடைய வீடு எல்லா தேசத்தாருக்கும் ஜெப வீடாக இருக்கும்’ என்று எழுதப்பட்டிருக்கிறது, இல்லையா? ஆனால் நீங்கள் அதைக் கொள்ளைக்காரர்களின் குகையாக்கிவிட்டீர்கள்” என்று சொல்கிறார். (மாற்கு 11:17) பலிக்கான மிருகங்களை அநியாய விலைக்கு விற்று, மக்களிடமிருந்து அவர்கள் கொள்ளையடிப்பதால்தான், இயேசு அவர்களைக் கொள்ளைக்காரர்கள் என்று சொல்கிறார். அவர்கள் செய்கிற வியாபாரத்தை, கொள்ளையடிப்பதற்குச் சமமாகக் கருதுகிறார்.

முதன்மை குருமார்களும், வேத அறிஞர்களும், முக்கியப் பிரமுகர்களும் இயேசு செய்ததைப் பற்றிக் கேள்விப்படுகிறார்கள். இப்போது அவரைக் கொலை செய்ய இன்னும் அதிகமாகத் துடிக்கிறார்கள். ஆனால், இயேசுவின் பேச்சைக் கேட்பதற்காக மக்கள் எப்போதும் அவரைச் சுற்றியிருப்பதால், அவரை எப்படிக் கொல்வது என்று தெரியாமல் திணறுகிறார்கள்.

யூதர்கள் மட்டுமல்லாமல், யூத மதத்துக்கு மாறியவர்களும் பஸ்கா பண்டிகைக்காக எருசலேமுக்கு வந்திருக்கிறார்கள். பண்டிகை சமயத்தில், கடவுளை வணங்குவதற்காக கிரேக்கர்கள் சிலரும் வந்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் பிலிப்புவிடம் போய், இயேசுவைப் பார்க்க விரும்புவதாக சொல்கிறார்கள். பிலிப்புவின் பெயர், கிரேக்கப் பெயராக இருப்பதால் அந்த ஆட்கள் அவரிடம் போயிருக்கலாம். அப்போது, பிலிப்புவுக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் இருந்திருக்கலாம். அதனால், அவர் அந்திரேயாவிடம் இதைப் பற்றிச் சொல்கிறார். அவர்கள் இரண்டு பேரும் இயேசுவிடம் போய் விஷயத்தைச் சொல்கிறார்கள். அநேகமாக, அந்தச் சமயத்தில் இயேசு ஆலயத்தில்தான் இருந்திருப்பார்.

தான் இன்னும் சில நாட்களில் சாகப்போவது இயேசுவுக்குத் தெரியும். தன்னைப் பார்க்க நினைக்கிற மக்களைச் சந்திப்பதற்கோ, தன்னைப் பிரபலப்படுத்திக்கொள்வதற்கோ இது நேரம் கிடையாது என்பதும் அவருக்குத் தெரியும். அதனால், ஒரு உவமையின் மூலம் அந்த அப்போஸ்தலர்கள் இரண்டு பேருக்கும் அவர் பதில் சொல்கிறார். இயேசு அவர்களிடம், “மனிதகுமாரன் மகிமைப்படுத்தப்படும் நேரம் வந்துவிட்டது. உண்மையாகவே உண்மையாகவே உங்களுக்குச் சொல்கிறேன், கோதுமை மணி நிலத்தில் விழுந்து சாகாவிட்டால் அது ஒரே மணியாகத்தான் இருக்கும்; அது செத்தால்தான் அதிக விளைச்சலைத் தரும்” என்று சொல்கிறார்.—யோவான் 12:23, 24.

ஒரு கோதுமை மணியைப் பார்க்கும்போது நமக்குச் சாதாரணமாகத் தெரியலாம். ஆனால், அது ஒரு விதையாக நிலத்தில் விழுந்து “செத்தால்,” அது முளைத்து ஒரு தண்டாக ஆகி, பல கதிர்களைக் கொடுக்கும். அதேபோல், இயேசு ஒருவர் மட்டும்தான் பரிபூரண மனிதராக இருக்கிறார். ஆனால், மரணம்வரை கடவுளுக்கு உண்மையாக இருப்பதன் மூலம், அவரைப் போலவே தியாக உள்ளம் கொண்ட நிறைய பேருக்கு அவரால் முடிவில்லாத வாழ்வைக் கொடுக்க முடியும். அதனால்தான், “தன் உயிரை நேசிக்கிறவன் அதை இழந்துபோவான். இந்த உலகத்தில் தன் உயிரை வெறுக்கிறவனோ அதைப் பாதுகாத்துக்கொண்டு முடிவில்லாத வாழ்வைப் பெறுவான்” என்று அவர் சொல்கிறார்.—யோவான் 12:25.

தன்னைப் பற்றி மட்டுமே இயேசு யோசிக்கவில்லை. ஏனென்றால், “ஒருவன் எனக்கு ஊழியம் செய்ய விரும்பினால், அவன் என்னைப் பின்பற்றி வரவேண்டும், நான் எங்கே இருக்கிறேனோ அங்கே என் ஊழியனும் இருப்பான். ஒருவன் எனக்கு ஊழியம் செய்தால், அவனை என் தகப்பன் கெளரவிப்பார்” என்று சொல்கிறார். (யோவான் 12:26) இது மிகப் பெரிய பரிசு! தகப்பன் யாரை கௌரவிக்கிறாரோ அவர்கள் கிறிஸ்துவுடன் சேர்ந்து ஆட்சி செய்வார்கள்.

தான் அனுபவிக்கப்போகிற சித்திரவதையையும், கொடூரமான மரணத்தையும் நினைத்து, “இப்போது என் மனம் கலங்குகிறது, நான் என்ன சொல்வேன்? தகப்பனே, இந்தச் சோதனையிலிருந்து என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்” என்று இயேசு சொல்கிறார். ஆனால், கடவுளுடைய விருப்பத்தை நிறைவேற்றாமல் இருக்க இயேசு விரும்பவில்லை. அதனால், “நான் இந்தச் சோதனையை எதிர்ப்பட்டே ஆக வேண்டும்” என்று சொல்கிறார். (யோவான் 12:27) தன்னுடைய தியாக மரணம் உட்பட, கடவுளுடைய நோக்கங்கள் எல்லாமே நிறைவேற வேண்டும் என்று இயேசு விரும்புகிறார்.