18 Вале халқҳо ба хашм омаданд ва ту ғазаби худро бар онҳо фурӯ рехтӣ ва вақти муқарраршуда фаро расид, то мурдагон доварӣ шаванд, бандагонат пайғамбарон,+ покон ва касоне, ки аз номи ту метарсанд, ҳам хурдону ҳам бузургон, мукофот гиранд+ ва нобудгарони замин нобуд гарданд».+