9 Соро аҳамият дод, ки писаре, ки Ҳоҷари+ мисрӣ ба Иброҳим зоид, Исҳоқро масхара мекунад.+

13 Оқибат мисриён исроилиёнро ғулом гардонданд ва меҳнати маҷбуриро бар гарданашон бор карданд.+ 14 Онҳо ҳаёти исроилиёнро бо меҳнати пурмашаққати гилкорию хиштрезӣ ва ҳар гуна меҳнати вазнини саҳро талх мекарданд. Мисриён исроилиёнро азоб дода, ба ҳар гуна корҳои сахте, ки ғуломон ба ҷо меоварданд, маҷбур мекарданд.+

7 Яҳува ба ӯ гуфт: «Ман азобу машаққати халқамро дар замини Миср дидам ва оҳу фиғонашонро аз дасти онҳое, ки заҳмати ғуломиро бар гарданашон бор кардаанд, шунидам. Ман аз дарду азоби онҳо огоҳ ҳастам.+

6 Ғайр аз ин, Худо гуфт, ки насли ӯ дар замини бегона ғариб мешаванд ва мардуми он ҷо онҳоро ба муддати 400 сол ғулом гардонда, азоб медиҳад.+ 7 “Вале ман халқеро, ки онҳоро ғулом кардааст, доварӣ мекунам,+— гуфт Худованд.— Баъд аз ин онҳо берун омада, дар ин ҷо ба ман хизмат мекунанд”.+