14 Яҳува ба Мӯсо гуфт: «Инро дар китоб ҳамчун ёдоварӣ бинавис ва ба Юшаъ такрор кун: “Ман ному нишони Амолеқро аз зери осмон нест мекунам”».+

47 Шоул подшоҳии худро бар Исроил устувор гардонд ва бо ҳамаи душманоне, ки дар гирду атрофаш буданд — бо мӯобиён,+ аммӯниён,+ адӯмиён,+ подшоҳони Сӯбо+ ва фалиштиён+ — ҷанг кард ва, ба ҳар ҷое ки мерафт, бар онҳо дастболо мешуд. 48 Ӯ далерона ҷангида, амолеқиёнро+ шикаст дод ва Исроилро аз дасти тороҷгаронаш халос кард.

15 Баъд аз ин Самуил ба Шоул гуфт: «Яҳува маро фиристода буд, ки туро тадҳин кунам*, то подшоҳи халқи Исроил шавӣ.+ Ҳоло сухани Яҳуваро бишнав.+ 2 Яҳува, Худои лашкарҳо, чунин мегӯяд: “Ман амолеқиёнро ба ҷавобгарӣ мекашам, зеро, вақте Исроил аз Миср берун меомад, онҳо дар роҳ ба халқи ман муқобилат карданд.+ 3 Акнун рафта, амолеқиёнро зарба зан+ ва онҳоро бо ҳар он чӣ доранд, ба нестӣ супор.+ Ба онҳо раҳм накун, балки марду зан, кӯдаку тифли ширмак, буққаву гӯсфанд, шутуру хар — ҳамаро бикуш”».+

42 Баъзе аз шимъӯниён, 500 нафар, ҳамроҳи Фалатё, Наарё, Рафоё ва Узиили писарони Ишъӣ, ки сардори онҳо буданд, ба кӯҳи Сеир+ рафтанд. 43 Онҳо амолеқиёни+ боқимондаеро, ки гурехта халос шуда буданд, зарба заданд ва худашон то ба имрӯз дар он ҷо умр ба сар мебаранд.