24 зеро Худоят Яҳува — оташи сӯзанда,+ Худоест, ки вафодории бекаму костро талаб мекунад.+

27 Он гоҳ хашми Яҳува бар ин замин аланга зад ва ӯ тамоми лаънатеро, ки дар ин китоб навишта шудааст, бар он овард.+

17 Он гоҳ хашми ман бар онҳо аланга мезанад+ ва ман онҳоро тарк месозам+ ва рӯямро аз онҳо пинҳон мекунам,+ то даме ки нобуд шаванд. Пас аз он ки бар сарашон ғаму балоҳои бисёре биёяд,+ онҳо чунин мегӯянд: “Ин балоҳо барои он бар сари мо омадаанд, ки Худоямон дар миёни мо нест”.+