28 Аз ин рӯ шоҳ маслиҳат карда, ду гӯсолаи тиллоӣ+ сохт ва ба мардум гуфт: «Азоб кашида ба Ерусалим рафтани шумо чӣ даркор аст? Эй Исроил, ана Худои ту, Худое, ки туро аз замини Миср берун овард».+ 29 Ӯ якеро дар Байт-Ил+ ва дигареро дар Дон+ гузошт. 30 Ин амал халқро ба гуноҳ тела дод+ ва онҳо барои парастиши гӯсола то Дон мерафтанд.

33 Ёробъом ҳатто баъди ин воқеа аз роҳи бади худ нагашт, балки аз мардуми одӣ коҳинони баландиҳоро таъйин мекард.+ Ӯ ҳар касеро, ки хоҳиш дошт, коҳин таъйин карда* мегуфт: «Бигзор ӯ яке аз коҳинони баландиҳо шавад».+