16 Яҳува ба Мӯсо гуфт: «Инак, ту ба бобоёни худ мепайвандӣ* ва ин халқ дар замине, ки ба он мераванд, ба ман хиёнат карда, худоёни бегонаро, худоёни гирду атрофашро, парастиш хоҳад кард*.+ Онҳо аз ман рӯ мегардонанд+ ва аҳдеро, ки бо онҳо бастаам, мешикананд.+

15 Вақте Ешурун* фарбеҳ шуд, ба лагад задан даромад.

Ту фарбеҳ, ғафс ва тануманд шудаӣ.+

11 Исроилиён он чиро, ки дар назари Яҳува бад буд, ба амал оварданд ва Баалҳоро парастиш намуданд.+

20 Дар он ҷо марди нобакоре буд, ки писари Бикрии бинёминӣ буда, Сабо+ ном дошт. Ӯ шох+ навохта, гуфт: «Мо дар Довуд ҳиссае ва дар писари Исой меросе надорем.+ Эй Исроил!+ Ҳамаатон назди худоёни* худ баргардед».

26 Аммо онҳо саркашӣ карданд ва бар зидди ту исён бардоштанд+ ва аз Шариати ту рӯй гардонданд. Онҳо пайғамбарони туро, ки онҳоро огоҳ карда, сӯйи ту баргардондан мехостанд, куштанд ва нисбати ту беҳурматии азиме карданд.+