14 Довуд дарҳол ба ҳамаи ходимонаш, ки бо ӯ дар Ерусалим буданд, гуфт: «Биёед тезтар гурезем,+ ки аз дасти Абшолӯм ягонтои мо халос намешавад! Шитоб кунед, мабодо ӯ ба зудӣ моро дарёб кунад ва ба сарамон фалокат ораду шаҳрро бо дами шамшер зарба занад!»+