33 Бо роҳе, ки Худоятон Яҳува ба шумо фармудааст, равона шавед,+ то дар замине, ки онро мерос мегиред, умри дароз бинед ва ҳаётатон хуб гузарад.+

23 Ман фақат амри зеринро додам: “Ба овози ман гӯш диҳед ва ман Худои шумо мешаваму шумо халқи ман.+ Шумо бояд мувофиқи ҳар он чӣ ба шумо фармудам, амал кунед, то некуаҳвол бошед”.+

10 Агар касе тамоми Шариатро иҷро кунаду як амрро вайрон кунад, ӯ гӯё тамоми Шариатро вайрон кардааст.+