11 Вақте шохаҳои ӯ хушк шаванд,

Занон омада, онҳоро мешикананд ва аловӣ мекунанд,

Зеро ин халқ ақлу фаҳм надорад.+

Аз ин рӯ Офарандаи онҳо ба ҳолашон раҳме намекунад

Ва Ҳасткунандаашон ба онҳо дилсӯзӣ наменамояд.+

 7 Лаклак мавсими худашро медонад*,

Мусича, достак ва булбул замони бозгашти худро медонанд,

Аммо халқи ман вақти доварии Яҳуваро сарфаҳм намеравад.+

Азбаски ту донишро рад кардӣ,+

Ман низ туро рад мекунам, то ки коҳини ман набошӣ.

Азбаски шариати* Худоятро фаромӯш кардӣ,+

Ман низ писаронатро фаромӯш мекунам.