13 Агар аз миёни ту пайғамбаре ё шахсе пайдо шавад, ки ба воситаи хобҳо пешгӯйӣ мекунад ва аломате нишон диҳад ё чизеро пешгӯйӣ кунад, 2 ва он аломат ва чизе, ки ӯ пешгӯйӣ мекунад, иҷро шавад ва ӯ бигӯяд: “Рафтем, аз пайи худоёни дигаре меравем,— худоёне, ки онҳоро намешиносӣ,— ва онҳоро парастиш мекунем”, 3 ту ба суханони он пайғамбар ё шахсе, ки ба воситаи хобҳо пешгӯйӣ мекунад, гӯш надеҳ,+ зеро Худоятон Яҳува шуморо месанҷад,+ то бидонад, ки оё шумо Худоятон Яҳуваро бо тамоми дилу ҷон дӯст медоред ё не.+