2 Он гоҳ Изобал ба назди Илёс кас фиристода, гуфт: «Худоён маро ба балоҳо гирифтор кунанд, агар пагоҳ, дар ҳамин вақт, ман туро накушам, чуноне ки ту онҳоро куштӣ!»

4 Илёс дар биёбон роҳи якрӯзаро тай кард ва омада, зери буттаи гули товусӣ нишаст ва барои ҷони худ марг талабид. Ӯ гуфт: «Бас аст, эй Яҳува, ҷони маро бигир,+ зеро ман аз бобоёни худ беҳтар нестам».

3 Лекин Юнус бархест ва аз Яҳува гурехтанӣ шуда ба Таршиш равона шуд; ӯ ба Ёфо рафт ва дар он ҷо киштиеро ёфт, ки ба Таршиш мерафт. Ӯ роҳкироро дод ва ҳамроҳи дигарон ба Таршиш равона шуд, то аз пеши Яҳува гурехта равад.