5 Шумо бояд фармудаҳову ҳукмҳои маро риоя кунед. Ҳар кӣ онҳоро ба ҷо орад, ба воситаи онҳо зиндагӣ хоҳад кард.+ Ман Яҳува ҳастам.

19 Имрӯз осмон ва заминро дар пешатон ба шоҳидӣ даъват мекунам. Ман ба ту ҳаёту марг ва баракату лаънатро пешниҳод кардам.+ Пас, ҳаётро интихоб кун, то худат ва наслат зинда монӣ,+ 20 Худоят Яҳуваро дӯст дорӣ,+ ба овози ӯ гӯш диҳӣ ва ба ӯ бичаспӣ,+ зеро ӯ ба ту ҳаёт медиҳад, то ту муддати дурудароз дар замине, ки Яҳува ба бобоёнат Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб қасам хӯрда, ваъда додааст, зиндагӣ кунӣ».+