11 Аммо мардум инро фаҳмида аз пайи Исо рафтанд ва ӯ онҳоро бо чеҳраи кушод пешвоз гирифта, дар бораи Подшоҳии Худо нақл кард ва беморонро шифо дод.+

37 Шумо медонед, ки, баъди он ки Яҳё дар бораи таъмид* сухан гуфт, одамон аз Ҷалил+ сар карда то саросари Яҳудия дар бораи чӣ гап мезаданд. 38 Одамон дар бораи он гап мезаданд, ки чӣ тавр Худо Исои носириро бо рӯҳи муқаддас тадҳин кард*+ ва ба ӯ қудрат дод. Онҳо боз мегуфтанд, ки ӯ дар тамоми сарзамин гашта, некӣ мекарду ҳамаи онҳоеро, ки дар банди Иблис буданд, шифо медод,+ зеро Худо бо ӯ буд.+