4 «Рӯзе меояд, ки мисли оташдони фурӯзон аст,+ он гоҳ ҳамаи худбоварону бадкорон чун коҳ мешаванд. Он рӯз онҳоро ба коми худ мекашад,— мегӯяд Яҳува, Худои лашкарҳо,— ва аз онҳо на решае мемонаду на шохае.