5 Он гоҳ Иблис ӯро ба ҷойи баланде бурда, дар як лаҳза тамоми мамлакатҳои рӯйи заминро ба ӯ нишон дод.+ 6 Пас аз он Иблис ба ӯ гуфт: «Тамоми қудратро бар ҳамаи ин мамлакатҳо ва шуҳрату ҷалоли онҳоро ба ту медиҳам, зеро ин қудрат ба ман супурда шудааст+ ва ман онро ба ҳар касе хоҳам, медиҳам. 7 Барои ҳамин, агар як бор ба ман саҷда кунӣ, ҳамаи ин аз они ту мешавад». 8 Исо ба вай гуфт: «Навишта шудааст: “Худоят Яҳуваро бипараст ва танҳо хизмати ӯро ба ҷо ор”».+