44 Дар замони он подшоҳон Худои осмон подшоҳие барпо мекунад,+ ки ҳеҷ гоҳ барҳам намехӯрад.+ Ин подшоҳӣ ба халқи дигаре дода намешавад.+ Он ҳамаи ин подшоҳиҳоро несту нобуд месозад ва аз байн мебарад,+ худаш бошад, то абад мемонад,+

13 Дар рӯъёҳои шаб ман боз дидам, ки касе мисли фарзанди одам+ бо абрҳои осмон меомад ва ба ӯ иҷозат дода шуд, ки ба Қадимулайём+ наздик шавад, ва вайро назди Ӯ оварданд. 14 Ба ӯ ҳокимият,+ шукӯҳ+ ва подшоҳӣ дода шуд, то одамони ҳамаи халқҳо, миллатҳо ва забонҳо ба ӯ хизмат кунанд.+ Ҳукмронии ӯ абадист ва ҳаргиз аз байн намеравад ва подшоҳии ӯ нест намешавад.+

9 Барои ҳамин ин тавр дуо гӯед:+

“Эй Падари мо, ки дар осмонӣ, номи ту+ муқаддас бод!*+ 10 Подшоҳии+ ту биёяд. Хости+ ту дар замин чун дар осмон иҷро гардад*.+ 11 Ризқу рӯзии имрӯзаамонро бидеҳ+ 12 ва қарзҳои* моро бибахш, чи тавре ки мо низ қарздорони худро* бахшидем.+ 13 Нагузор, ки ба васваса афтем,+ балки моро аз Шайтон* халос кун”.+