10 Ман рӯҳи худро бар хонадони Довуду мардуми Ерусалим рехта, ба онҳо лутфу марҳамат мекунам ва онҳо маро зориву илтиҷо менамоянд. Онҳо ба оне, ки баданашро шикоф карданд, менигаранд+ ва барояш чун барои писари ягона меноланд, барояш чун барои писари калонӣ зор-зор мегирянд.

25 Онҳо ба ӯ мегуфтанд: «Мо Ҳазратро дидем!» Вале ӯ гуфт: «То даме ки дар дастони ӯ пайи мехҳоро набинаму ангуштамро ба пайи мехҳо ва дастамро ба захми паҳлуяш нарасонам,+ бовар намекунам».