5 Исо он 12 нафарро назди одамон фиристода, чунин дастур дод:+ «Ба пеши халқҳои дигар наравед ва ба ягон шаҳри Сомария+ надароед, 6 балки фақат ба назди гӯсфандони гумшудаи хонадони Исроил биравед+

25 Шумо писарони он пайғамбарон ва писарони аҳде ҳастед, ки Худо бо бобоёнатон баста буд,+ ҳангоме ки ба Иброҳим чунин гуфт: “Ҳамаи хонаводаҳои рӯйи замин ба воситаи насли ту баракат меёбанд”.+ 26 Худо Хизматгорашро ба миён оварда, ӯро аввал назди шумо фиристод,+ то ҳар яки шуморо аз корҳои бадатон баргардонда, баракат диҳад».

16 Ман аз эълон кардани хушхабар шарм намедорам,+ зеро он қудрати Худост барои наҷоти ҳар як имондор,+ аввалан яҳудӣ+ ва баъд юнонӣ.+