6 Аммо дар роҳ, вақте ба Димишқ наздик мешудам, қарибиҳои нисфирӯзӣ ногаҳон аз осмон нури азиме дурахшида, гирдогирди маро равшан кард.+ 7 Он гоҳ ман рӯ ба замин афтодам ва овозеро шунидам, ки гуфт: “Шоул, Шоул! Барои чӣ маро озор медиҳӣ?” 8 Ман дар ҷавоб гуфтам: “Тақсир, ту кистӣ?” Ӯ ба ман гуфт: “Ман ҳамон Исои носириям, ки ту ӯро озор медиҳӣ”.