23 Худи мо низ, ки ҳиссаи аввалини мероси худ*, яъне рӯҳро, соҳиб шудаем, дарунакӣ оҳу нола мекунем+ ва бесаброна интизори онем, ки Худо моро ба воситаи товон* аз ҷисмамон озод карда, ба писархондӣ қабул намояд.+

13 Аммо шумо низ, пас аз шунидани каломи ростӣ, яъне хушхабари наҷоти худ, ба Масеҳ умед бастед ва пас аз имон овардан ба воситаи ӯ бо рӯҳи муқаддаси ваъдашуда муҳр зада шудед.+ 14 Ин рӯҳ гарави* мероси мост,+ то халқи Худо ба воситаи товоне*,+ ки барояшон дода мешавад,+ озод гашта, Худоро ҳамду сано гӯянду ҷалол диҳанд.