18 Аз фарзандони халқи худ қассос нагир+ ва нисбати онҳо ба дил кина нагир. Ёри худро мисли худ дӯст дор.+ Ман Яҳува ҳастам.

12 Пас, чи тавре мехоҳед дигарон бо шумо рафтор кунанд, шумо ҳам бо онҳо ҳамон тавр кунед,+ зеро мазмуни Таврот ва Навиштаҳои пайғамбарон ҳамин аст.+

39 Амри дуюме, ки монанди он аст, чунин мебошад: “Ёри худро мисли худ дӯст дор”.+

8 Аз касе чизе қарздор набошед, ғайр аз муҳаббат ба якдигар,+ зеро ҳар кӣ дигареро дӯст медорад, шариатро ба ҷо меорад.+ 9 Амрҳои «ба ҳамсарат хиёнат накун»,+ «одам накуш»,+ «дуздӣ накун»,+ «ба моли мардум чашм ало накун»+ ва тамоми амрҳои дигари Шариат дар суханони зерин ҷамъбаст шудаанд: «Ёри худро мисли худ дӯст дор».+

8 Агар шумо шариати шоҳонаро, ки дар Навиштаҳо омадааст, иҷро кунед, яъне мувофиқи амри «ёри худро мисли худ дӯст дор»+ амал намоед, кори хубе мекунед.