5 худатон низ мисли сангҳои зинда дар сохтмони хонаи рӯҳонӣ+ ба кор бурда мешавед, то коҳинони* муқаддас гардед ва ба воситаи Исои Масеҳ қурбониҳои рӯҳоние пешкаш кунед,+ ки ба Худо писанданд.+

9 Онҳо суруди наве+ сароида мегуфтанд: «Ту сазовори он ҳастӣ, ки дастхатро гирифта, муҳрҳои онро кушоӣ, зеро ту кушта шудаӣ ва бо хуни худ барои Худо+ одамонро аз ҳар қабила, забон, халқ ва миллат харидаӣ.+ 10 Ту онҳоро подшоҳону+ коҳинони Худои мо+ гардонидаӣ ва онҳо чун подшоҳон бар замин ҳукмронӣ хоҳанд кард».+

6 Хушбахт ва поку муқаддас аст ҳар кӣ дар зиндашавии якум+ аз байни мурдагон бармехезад. Марги дуюм+ бар ин касон қудрат надорад,+ балки онҳо коҳинони+ Худо ва Масеҳ мешаванд ва бо ӯ 1000 сол подшоҳӣ мекунанд.+