3 Подшоҳон
12 Раҳабъом ба Шакем+ рафт, зеро тамоми Исроил ба он ҷо омада буд, то ӯро подшоҳ кунад,+ 2 ва Ёробъоми писари Набот дар ин бора шунид (ӯ он вақт дар Миср буд, зеро аз дасти шоҳ Сулаймон гурехта, дар Миср мезист).+ 3 Исроилиён ба назди Ёробъом кас фиристоданд ва ӯ ҳамроҳи тамоми ҷамоати Исроил ба назди Раҳабъом омада, гуфт: 4 «Падарат юғи* моро вазнин карда буд.+ Агар ту хизмати сахтеро, ки падарат ба гардани мо бор кардааст, осон кунӣ ва юғи вазнинеро, ки ӯ бар мо гузоштааст, сабук намоӣ, мо хизмати туро ба ҷо хоҳем овард».
5 Подшоҳ дар ҷавоб гуфт: «Биравед ва пас аз се рӯз назди ман биёед». Мардум рафт.+ 6 Шоҳ Раҳабъом бо пироне, ки дар вақти зинда будани падараш Сулаймон ба вай хизмат мекарданд, маслиҳат намуда гуфт: «Шумо чӣ маслиҳат медиҳед: ба ин мардум чӣ гӯям?» 7 Онҳо ҷавоб доданд: «Агар ту имрӯз хизматгори ин халқ шавӣ ва ба хоҳиши онҳо гӯш дода сухани нек гӯӣ, онҳо ҳамеша хизматгори ту хоҳанд буд».
8 Вале ӯ ба маслиҳати пирон гӯш надод, балки аз ҷавононе, ки бо вай калон шуда, ҳоло ходимаш буданд, маслиҳат пурсид.+ 9 Ӯ ба онҳо гуфт: «Шумо чӣ маслиҳат медиҳед: ба ин мардум, ки “Юғеро, ки падарат бар мо гузоштааст, сабук кун” мегӯяд, чӣ ҷавоб диҳем?» 10 Ҷавононе, ки бо вай калон шуда буданд, гуфтанд: «Ба ин мардум, ки “Падарат юғи моро вазнин кардааст, лекин ту онро сабук кун” мегӯяд, чунин бигӯ: “Ангушти хурди ман аз камари падарам ғафстар аст. 11 Падарам бар шумо юғи вазнине гузошт, ман бошам, онро вазнинтар мекунам. Падарам шуморо бо тозиёнаҳо ҷазо медод, ман бошам, шуморо бо қамчинҳои нешдор ҷазо медиҳам”».
12 Ёробъом ва тамоми мардум дар рӯзи сеюм ба назди Раҳабъом омаданд, зеро подшоҳ гуфта буд: «Дар рӯзи сеюм ба назди ман биёед».+ 13 Вале подшоҳ ба маслиҳати пирон гӯш надода ба мардум ҷавоби сахт дод. 14 Ӯ аз рӯйи маслиҳати ҷавонон ба онҳо гуфт: «Падарам бар шумо юғи вазнине гузошт, ман бошам, онро вазнинтар мекунам. Падарам шуморо бо тозиёнаҳо ҷазо медод, ман бошам, шуморо бо қамчинҳои нешдор ҷазо медиҳам». 15 Ҳамин тавр подшоҳ ба гапи халқ гӯш надод, зеро ин аз ҷониби Яҳува буд,+ то сухане, ки Яҳува ба воситаи Аҳиёи шилӯнӣ ба Ёробъоми писари Набот гуфта буд,+ ба амал ояд.
16 Вақте тамоми Исроил дид, ки подшоҳ ба онҳо гӯш надод, ба ӯ гуфт: «Моро дар Довуд ҳиссае ва дар писари Исой меросе нест. Ба назди худоёни худ баргард, эй Исроил! Акнун хонаи худро бидон, эй Довуд!» Бо ҳамин Исроил ба хонаи* худ баргашт.+ 17 Вале бар исроилиёне, ки дар шаҳрҳои Яҳудо мезистанд, Раҳабъом ҳукмронӣ мекард.+
18 Баъд аз ин шоҳ Раҳабъом Адӯром,+ сардори коргаронеро, ки меҳнати маҷбуриро ба ҷо меоварданд, ба назди исроилиён фиристод, вале тамоми Исроил ӯро сангсор карда кушт. Шоҳ Раҳабъом бошад, ба аробаи худ савор шуда, ба Ерусалим гурехт.+ 19 Бо ҳамин исроилиён ба хонадони Довуд зид баромаданд+ ва то ба ин рӯз чунин аст.
20 Вақте тамоми Исроил шунид, ки Ёробъом баргаштааст, ӯро ба ҷамъомад даъват намуд ва бар тамоми Исроил подшоҳ кард.+ Ҳеҷ касе аз мардум, ғайр аз қабилаи Яҳудо, хонадони Довудро тарафдорӣ накард.+
21 Раҳабъом ба Ерусалим омада, дарҳол тамоми хонадони Яҳудо ва қабилаи Бинёмин, 180 000 ҷанговари яккачинро*, ҷамъ овард, то бо хонадони Исроил биҷангад ва подшоҳии Раҳабъоми писари Сулаймонро баргардонад.+ 22 Он гоҳ Худо ба Шамаъёҳуи+ марди Худо паём фиристода гуфт: 23 «Ба Раҳабъоми писари Сулаймон, подшоҳи Яҳудо, ва тамоми хонадони Яҳудову Бинёмин ва бақияи халқ чунин бигӯ: 24 “Яҳува чунин мегӯяд: “Бар зидди бародарони исроилии худ ба ҷанг набароед. Ҳар яке ба хонаи худ баргардед, зеро ин аз ҷониби ман ба амал омадааст”».+ Онҳо ба гапи Яҳува гӯш дода, чуноне ки Яҳува ба онҳо гуфт, ба хонаҳои худ баргаштанд.
25 Баъд аз ин Ёробъом дар кӯҳистони Эфроим Шакемро*+ бино кард ва дар он ҷо сокин шуд. Ӯ аз он ҷо рафта, Фануилро*+ бино кард. 26 Ёробъом дар дили худ гуфт: «Мабодо подшоҳӣ ба хонадони Довуд баргардад.+ 27 Агар халқ ба Ерусалим, ба хонаи Яҳува, рафта, қурбонӣ овардан гирад,+ дили ин халқ боз ба хоҷаашон, Раҳабъоми шоҳи Яҳудо, гарм мешавад ва онҳо маро кушта, ба назди Раҳабъоми шоҳи Яҳудо бармегарданд». 28 Аз ин рӯ шоҳ маслиҳат карда, ду гӯсолаи тиллоӣ+ сохт ва ба мардум гуфт: «Азоб кашида ба Ерусалим рафтани шумо чӣ даркор аст? Эй Исроил, ана Худои ту, Худое, ки туро аз замини Миср берун овард».+ 29 Ӯ якеро дар Байт-Ил+ ва дигареро дар Дон+ гузошт. 30 Ин амал халқро ба гуноҳ тела дод+ ва онҳо барои парастиши гӯсола то Дон мерафтанд.
31 Ёробъом бар баландиҳо ибодатхонаҳо сохт ва аз мардуме, ки левизода набуданд, коҳин таъйин кард.+ 32 Ӯ инчунин дар моҳи ҳаштум, дар рӯзи 15-уми моҳ, монанди иде, ки дар Яҳудо мешуд,+ иде муқаррар намуд. Вай бар қурбонгоҳе, ки дар Байт-Ил сохт,+ ба гӯсолаҳои сохтааш қурбонӣ овард ва дар баландиҳое, ки дар Байт-Ил сохта буд, коҳинонро таъйин кард. 33 Ӯ дар рӯзи 15-уми моҳи ҳаштум, дар моҳе, ки интихоб кард, бар қурбонгоҳе, ки дар Байт-Ил сохта буд, ҳадияҳо овард. Ӯ барои халқи Исроил иде муқаррар кард ва сӯйи қурбонгоҳ баромад, то ҳадияҳо орад ва қурбониҳоро сӯзонда, дуд кунад.