ДАРСИ 1

Сарсухани хуб

Аъмол 17:22

МАҚСАДИ ДАРС: Сарсухани шумо бояд шавқи шунавандаро бедор созад, ӯро бо мавзӯъ шинос кунад ва нишон диҳад, ки он ба шахс чӣ гуна фоида меорад.

Шавқи шахсро бедор созед. Ягон савол, воқеа, хабар, зарбулмасал ё чизи дигареро, ки ба шунаванда шавқовар буда метавонад, қайд кунед.

Пешакӣ фикр кунед, ки одамон ба чӣ шавқ доранд ва аз чӣ дар ташвишанд. Баъд сарсуханатонро ба он мувофиқ созед.
Бо мавзӯъ шинос кунед. Дар сарсуханатон нишон диҳед, ки дар бораи чӣ гап заданиед ва чаро ин мавзӯъро интихоб кардед.
Муҳим будани мавзӯъро нишон диҳед. Дар бораи он чизе гап занед, ки шунаванда дар амал истифода бурда тавонад. Ӯ бояд аниқ фаҳмад, ки чӣ тавр мавзӯе, ки шумо муҳокима карданиед, шахсан ба вай фоида меорад.

Вақте нутқ тайёр мекунед, аз худ пурсед: «Бародару хоҳарони ҷамъомадам бо чӣ гуна душвориҳо рӯ ба рӯ мешаванд?» Ниёзҳои онҳоро ба назар гирифта сарсухани худро тайёр кунед.