16, 17. а) Воқеаи охирине, ки Исо дар масалаш қайд кард, кадом аст? б) Чаро мо чунин хулоса бароварда метавонем, ки иҷрошавии ин воқеа ҳоло дар пеш аст?

¹⁶ Панҷум, дурахшон шудани одилон. Исо пешгӯии худро бо чунин суханон ба охир расонд: «Он гоҳ одилон дар Малакути Падари худ чун офтоб дурахшон хоҳанд шуд» (Мат. 13:43). Кай ва дар куҷо ин рӯй медиҳад? Иҷрошавии ин суханон ҳоло дар пеш аст. Исо дар бораи фаъолияти ҳозираи тадҳиншудагон не, балки оиди воқеае гуфт, ки дар оянда дар осмон рӯй хоҳад додf. Барои чунин хулоса баровардан ду сабаб вуҷуд дорад. Биёед онҳоро дида бароем.

¹⁷ Сабаби аввал бо саволи «кай» алоқаманд аст. Исо гуфт: «Он гоҳ одилон... чун офтоб дурахшон хоҳанд шуд». Ибораи «он гоҳ» аз афташ ба воқеаи аз ин пеш гуфтаи Исо, яъне ба кӯраи оташ андохта шудани мастакҳо ишора мекунад. Азбаски он дар давоми қисми охирони мусибати бузург рӯй медиҳад, пас «дурахшидани» масеҳиёни тадҳиншуда ҳам бояд дар замони оянда рӯй диҳад. Сабаби дуюм бо саволи «дар куҷо» алоқаманд аст. Исо гуфт, ки одилон «дар Малакут... дурахшон хоҳанд шуд». Ин чӣ маъно дорад? Ҳамаи тадҳиншудагони содиқ, ки баъди гузаштани қисми аввали мусибати бузург ҳанӯз дар замин хоҳанд буд, то он вақт аллакай соҳиби мӯҳри охирини худ мегарданд. Ва сипас, чӣ хеле ки пешгӯии Исо оиди мусибати бузург нишон медиҳад, онҳо дар осмон ҷамъ оварда мешаванд (Мат. 24:31). Он ҷо онҳо «дар Малакути Падари худ дурахшон хоҳанд шуд» ва пас аз ҷанги Ҳармиҷидӯн, онҳо чун арӯси хурсанди Исо дар «базми никоҳи Барра» иштирок хоҳанд кард (Ваҳй 19:6–9).