14, 15. а) Фариштаҳо дар бораи бозгашти Масеҳ чӣ гуфтанд ва онҳо чиро дар назар доштанд? (Ҳамчунин ба поварақ нигаред.) б) Чӣ тавр Масеҳ, «ҳамон тавр»-е ки рафта буд, баргашт?

¹⁴ Чи хеле ки дар аввали ин боб гуфта шуд, Исо аз замин сӯйи осмон баромада, нопадид гашт. Ҳарчанд Исо аз назар ғоиб шуд, ёздаҳ расули ӯ ба осмон нигоҳ карда меистоданд. Ниҳоят ду фаришта намудор гашта, онҳоро бо мулоимӣ ислоҳ карданд: «Эй мардони ҷалилӣ, чаро ба осмон нигоҳ карда истодаед? Ҳамин Исо, ки аз пеши шумо боло бурда шуд, чи тавре ки ба осмон рафтанашро дидед, ҳамон тавр меояд» (Кор. 1:11). Оё фариштагон гуфтанӣ буданд, ки Исо бо ҳамон тане, ки ба осмон рафт, бармегардад? Баъзе диндорон чунин таълим медиҳанд, аммо фариштагон инро дар назар надоштанд. Мо инро аз куҷо медонем?

¹⁵ Фариштагон нагуфтанд, ки Исо бо ҳамон бадане, ки дошт, бармегардад, балки гуфтанд, ки, «ҳамон тавр»-е киb ба осмон рафт, бозмеояд. Ӯ чӣ тавр ба осмон рафт? Бисёр одамон аз рафтани ӯ бехабар буданд, танҳо расулони Исо медонистанд, ки ӯ заминро тарк карда, назди Падараш ба осмон рафт. Бозгашти Масеҳ низ ҳамин тавр ба амал омад. Имрӯз танҳо касоне, ки чашми имонашон тира нагаштааст, мефаҳманд, ки Исо бар тахти шоҳӣ нишаста ҳукмронӣ мекунад (Луқ. 17:20). Мо бояд нишонаи ҳузури ӯро пай барем ва дар ин бора ба дигарон гап занем, то онҳо низ дар кадом замона зистанашонро дарк кунанд.