7, 8. Амри фаришта ба расулон чӣ хел таъсир кард ва мо бояд дар бораи кадом савол мулоҳиза кунем?

⁷ Вақте расулон дар ҳабсхона мурофиаи Шӯроро интизор буданд, шояд, фикр мекарданд, ки аз дасти мухолифонашон азоб кашида, ҷон медиҳанд (Мат. 24:9). Аммо он шаб воқеаи ғайричашмдоште рӯй дод — «фариштаи Яҳува дарҳои зиндонро кушод»b (Кор. 5:19). Сипас ин фаришта ба онҳо дастури аниқ дод: «Биравед ва дар ибодатгоҳ дар бораи ҳаёти оянда ба мардум гап занед» (Кор. 5:20). Бешубҳа, ин амр расулонро дилпур кард, ки кору рафторашон дуруст аст. Инчунин, шояд, суханони фаришта ба расулон қувват бахшид, ки минбаъд низ дар муқобили ҳар озмоиш устувор монанд. Расулон бо имони қавӣ ва далерона «субҳгоҳон ба ибодатгоҳ даромаданд ва таълим доданро сар карданд» (Кор. 5:21).