3. Китоби Муқаддас фарқи байни одами рӯҳонӣ ва одами ҷисмониро чӣ тавр мефаҳмонад?

³ Барои фаҳмидани он ки шахси рӯҳонӣ кист, биёед суханони Павлуси расулро дида бароем. Ӯ фарқияти байни «одами рӯҳонӣ» ва «одами ҷисмонӣ»-ро мефаҳмонад. (1 Қӯринтиён 2:14–16-ро хонед.) Онҳо чӣ фарқ доранд? Павлус «одами ҷисмонӣ»-ро чунин тасвир мекунад, ки ӯ «он чиро, ки аз рӯҳи Худост, қабул намекунад, зеро ин чизҳо дар назари ӯ беақлианд, ва ӯ онҳоро фаҳмида наметавонад». Аз тарафи дигар «одами рӯҳонӣ» гуфта, ӯ шахсеро дар назар дорад, ки «ба ҳама чиз дуруст баҳо медиҳад» ва «фикрронии Масеҳро» дорад. Павлус моро водор месозад, ки шахсони рӯҳонӣ бошем. Боз аз кадом ҷиҳат одами рӯҳонӣ аз одами ҷисмонӣ фарқ мекунад?

 6. Шахси рӯҳонӣ чӣ гуна хусусиятҳо дорад?

⁶ Пас, одами рӯҳонӣ будан чӣ маъно дорад? Чунин одам баръакси шахси ҷисмонӣ дар бораи муносибаташ бо Худо ҷиддӣ фикр мекунад. Одамони рӯҳонӣ сахт ҳаракат мекунанд, ки «ба Худо пайравӣ» кунанд (Эфс. 5:1). Яъне онҳо кӯшиш мекунанд, то ба фикрронии Яҳува тақлид кунанд ва ба ҳама чиз аз нуқтаи назари Ӯ нигоҳ кунанд. Барои онҳо Худо дар ҳақиқат воқеӣ аст. Онҳо кӯшиш мекунанд, ки дар ҳама ҷонибҳои ҳаёти худ мувофиқи меъёрҳои Яҳува амал кунанд (Заб. 118:33; 142:10). Одами рӯҳонӣ диққаташро ба «корҳои ҷисм» неву ба зоҳир кардани хислатҳои «самари рӯҳ» равона мекунад (Ғал. 5:22, 23). Барои хубтар фаҳмидани он ки «одами рӯҳонӣ» будан чӣ маъно дорад, оиди мисоли зерин фикр кунед. Агар шахс дар корҳои тиҷорат ё бизнес моҳир бошад, ӯро соҳибкор ё бизнесмен меноманд. Ба ин монанд, онҳоеро, ки диққаташон ба чизҳои рӯҳонӣ равона шудааст, одами рӯҳонӣ гуфтан мумкин аст.

 7. Китоби Муқаддас дар бораи одамони рӯҳонӣ чӣ мегӯяд?

⁷ Китоби Муқаддас мегӯяд, ки одами рӯҳонӣ будан чӣ манфиат меорад. Масалан, дар Матто 5:3 гуфта шудааст: «Хушбахтанд онҳое, ки мӯҳтоҷи Худо буданашонро медонанд, зеро Подшоҳии осмон аз они онҳост». Румиён 8:6 нишон медиҳад, ки аз одами рӯҳонӣ будан ё набудани мо ҳаётамон вобаста аст. Он ҷо гуфта мешавад: «Оқибати фикрҳои ҷисмонӣ марг аст, оқибати фикрҳои рӯҳонӣ бошад, ҳаёт ва сулҳу осоиштагӣ». Агар мо диққатамонро ба чизҳои рӯҳонӣ равона созем, имрӯз бо Худо муносибати наздик пайдо мекунем, дар диламон оромӣ ҳис мекунем ва дар оянда ҷовидона зиндагӣ карда метавонем.