เยเรมีย์
11 พระยะโฮวาพูดกับเยเรมีย์ว่า 2 “ให้ทุกคนฟังข้อความในสัญญานี้!
“เจ้าต้องไปบอก*ข้อความในสัญญานี้กับชาวยูดาห์และชาวเยรูซาเล็ม 3 และบอกพวกเขาว่า ‘พระยะโฮวาพระเจ้าของอิสราเอลพูดว่า “คนที่ไม่เชื่อฟังข้อความในสัญญานี้จะถูกสาปแช่ง+ 4 ข้อความเหล่านี้เราได้สั่งปู่ย่าตายายของพวกเจ้าไว้ตอนที่เราพาพวกเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์+ ออกมาจากเตาถลุงเหล็ก+ และตอนนั้นเราบอกว่า ‘พวกเจ้าต้องเชื่อฟังเราและทำทุกสิ่งที่เราสั่งไว้ แล้วพวกเจ้าจะเป็นประชาชนของเราและเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า+ 5 เราจะได้ทำตามที่เราสาบานไว้กับปู่ย่าตายายของพวกเจ้าว่าจะยกแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งมากมายให้พวกเขา+ และตอนนี้ก็เป็นอย่างนั้นแล้ว’”’”
ผมจึงตอบว่า “อาเมน* พระยะโฮวา”
6 พระยะโฮวาพูดกับผมอีกว่า “ขอให้เจ้าไปประกาศตามเมืองต่าง ๆ ของยูดาห์และตามถนนในกรุงเยรูซาเล็มว่า ‘พวกเจ้าต้องฟังข้อความในสัญญานี้และทำตาม 7 เพราะเรากำชับปู่ย่าตายายของพวกเจ้าไว้ตั้งแต่วันที่เราพาพวกเขาออกมาจากแผ่นดินอียิปต์จนถึงวันนี้ เราเตือนครั้งแล้วครั้งเล่าว่า* “พวกเจ้าต้องเชื่อฟังเรา”+ 8 แต่พวกเขาไม่ยอมฟังเราและไม่สนใจ* ทุกคนดื้อดึงทำตามใจชั่ว+ เราจึงทำให้พวกเขาเจอทุกอย่างตามที่บอกไว้ในสัญญานั้น เพราะพวกเขาไม่ทำตามที่เราสั่งไว้’”
9 พระยะโฮวาพูดกับผมอีกว่า “ชาวยูดาห์กับชาวเยรูซาเล็มคบคิดกัน 10 พวกเขาทำผิดเหมือนปู่ย่าตายายของพวกเขาซึ่งไม่ยอมฟังเรา+ และไปนมัสการพระอื่นเหมือนกัน+ พวกอิสราเอลกับยูดาห์ฉีกสัญญาที่เราทำไว้กับปู่ย่าตายายของพวกเขา+ 11 ดังนั้น พระยะโฮวาบอกว่า ‘เราจะให้พวกเขาเจอหายนะ+ซึ่งพวกเขาจะหนีไม่พ้น เมื่อพวกเขาขอร้องให้เราช่วย เราจะไม่ฟัง+ 12 แล้วชาวเมืองต่าง ๆ ของยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มจะไปหาพระที่พวกเขาเคยเผาเครื่องบูชาถวายเพื่อขอความช่วยเหลือ+ แต่พระเหล่านั้นจะช่วยพวกเขาให้รอดจากหายนะไม่ได้ 13 ยูดาห์ เจ้ามีพระมากพอ ๆ กับเมืองของเจ้า และมีแท่นบูชาสำหรับสิ่งที่น่าอาย*มากพอ ๆ กับถนนในกรุงเยรูซาเล็ม คือแท่นสำหรับถวายเครื่องบูชาแก่พระบาอัล’+
14 “ส่วนเจ้า*ก็อย่าอธิษฐานเพื่อชนชาตินี้ และอย่าขอร้องหรืออ้อนวอนเพื่อพวกเขา+ เพราะเราจะไม่ฟังเมื่อพวกเขาขอให้เราช่วยตอนที่เจอหายนะ
15 ประชาชนที่เรารักมีสิทธิ์อะไรเข้ามาในวิหารของเรา
ในเมื่อพวกเขาทำชั่วกันมากอย่างนี้?
พวกเขาจะถวายสัตว์เป็นเครื่องบูชาเพื่อช่วยเจ้าให้พ้นจากหายนะได้หรือ?
ถึงตอนนั้นเจ้าจะยินดีหรือ?
16 พระยะโฮวาเคยเรียกเจ้าว่าต้นมะกอกที่เจริญงอกงาม
ดูสมบูรณ์ดีและมีลูกดก
พระองค์จุดไฟเผามัน และมีเสียงดังสนั่น
และพวกเขาก็มาหักกิ่งของมัน
17 “พระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพซึ่งเป็นผู้ปลูกเจ้า+ได้บอกว่าเจ้าจะเจอหายนะ เพราะพวกอิสราเอลและยูดาห์ทำชั่วและทำให้พระองค์โกรธด้วยการเผาเครื่องบูชาถวายพระบาอัล”+
18 พระยะโฮวาบอกให้ผมรู้
ตอนนั้นพระองค์ให้ผมเห็นว่าพวกเขากำลังทำอะไร
19 ผมเป็นเหมือนลูกแกะเชื่อง ๆ ที่ถูกจูงไปให้คนฆ่า
ผมไม่รู้ว่าพวกเขาวางแผนทำร้ายผม+ และพูดกันว่า
“ให้พวกเราทำลายต้นไม้ต้นนี้และลูกของมัน
ให้พวกเราฆ่าเขาซะ
จะได้ไม่มีใครจำชื่อเขาได้อีก”
20 แต่พระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพตัดสินด้วยความยุติธรรม
พระองค์ตรวจดูส่วนลึกที่สุดของความคิดจิตใจ*และหัวใจ+
ขอให้ผมได้เห็นพระองค์แก้แค้นพวกเขาเถอะ
เพราะผมมอบคดีของผมให้พระองค์จัดการแล้ว
21 พระยะโฮวาจึงพูดถึงชาวอานาโธท+ พวกเขาหาทางฆ่าผมและขู่ผมว่า “อย่าพยากรณ์ในนามพระยะโฮวา+ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะฆ่าแก!” 22 พระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพจึงบอกว่า “เราจะคิดบัญชีพวกเขา พวกคนหนุ่มจะตายเพราะดาบ+ และลูกชายลูกสาวของพวกเขาจะอดตาย+ 23 พวกเขาจะไม่เหลือรอดสักคนเดียว เพราะเราจะทำให้ชาวอานาโธท+เจอหายนะในปีที่เราจะคิดบัญชีพวกเขา”