“ยะโฮวา” หรือ “ยาห์เวห์”?
“พันธุ์ผสม,” “ลูกผสม,” “พิลึก.” อะไรทำให้พวกผู้คงแก่เรียนด้านภาษาฮีบรูในคัมภีร์ไบเบิลใช้คำที่เน้นหนักอย่างนั้น? ประเด็นที่โต้แย้งกันคือ คำ “ยะโฮวา” เป็นการออกเสียงพระนามของพระเจ้าอย่างถูกต้องหรือไม่. เป็นเวลาร้อยกว่าปีแล้วที่การโต้แย้งนี้ได้ลุกลามออกไปไม่หยุด. ปัจจุบัน พวกผู้คงแก่เรียนส่วนใหญ่ดูเหมือนชอบคำ “ยาห์เวห์” ที่มีสองพยางค์มากกว่า. แต่การออกเสียงว่า “ยะโฮวา” ฟังดู “พิลึก” จริง ๆ ไหม?
มูลเหตุของการโต้แย้ง
ตามที่มีกล่าวในคัมภีร์ไบเบิล พระเจ้าเองได้ทรงเปิดเผยพระนามของพระองค์แก่มนุษยชาติ. (เอ็กโซโด 3:15) หลักฐานในพระคัมภีร์เผยให้เห็นว่าผู้รับใช้ของพระเจ้าในสมัยโบราณต่างใช้พระนามนั้นอย่างสะดวกใจ. (เยเนซิศ 12:8; ประวัตินางรูธ 2:4) ชนชาติอื่น ๆ ก็รู้จักพระนามของพระเจ้าเช่นกัน. (ยะโฮซูอะ 2:9) เรื่องนี้เป็นความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากชาวยิวที่ได้กลับจากการเป็นเชลยในบาบูโลนแล้วนั้นได้มีการติดต่อกับผู้คนหลายชาติ. (บทเพลงสรรเสริญ 96:2-10; ยะซายา 12:4; มาลาคี 1:11) พจนานุกรมคัมภีร์ไบเบิลของผู้แปล (ภาษาอังกฤษ) มีบอกว่า “มีหลักฐานอยู่มากทีเดียวที่แสดงว่า ในช่วงเวลาหลังจากชาวยิวพ้นจากการเป็นเชลยในบาบูโลนนั้น คนต่างประเทศจำนวนมากถูกดึงดูดเข้าหาศาสนาของชาวยิว.” แต่พอถึงศตวรรษแรกแห่งสากลศักราช การถือโชคลางเกี่ยวด้วยพระนามของพระเจ้าก็เกิดขึ้น. ผลสุดท้าย ชนชาติยิวไม่เพียงเลิกใช้พระนามของพระเจ้าอย่างเปิดเผยเท่านั้น แต่บางคนกระทั่งห้ามการออกเสียงพระนามนี้เสียเลยด้วยซ้ำ. ดังนั้น การออกเสียงพระนามนี้อย่างถูกต้องจึงสูญหายไป—เป็นอย่างนั้นหรือเปล่า?
ชื่อหนึ่ง ๆ เผยให้เห็นอะไร?
พระนามของพระเจ้ามีเขียนไว้ในภาษาฮีบรู יהוה. อักษรสี่ตัวนี้ซึ่งอ่านจากขวามาซ้ายเรียกกันทั่วไปว่า เททรากรัมมาทอน. ชื่อของหลายคนและของหลายสถานที่ในคัมภีร์ไบเบิลมีพระนามแบบย่อของพระเจ้าอยู่ด้วย. เป็นไปได้ไหมว่าชื่อเฉพาะเหล่านั้นจะให้เค้าเงื่อนบางอย่างเพื่อจะรู้ว่าพระนามของพระเจ้ามีการออกเสียงอย่างไร?
ตามคำกล่าวของ จอร์จ บูคาแนน ศาสตราจารย์กิตติมศักดิ์ที่วิทยาลัยศาสนาเวสลีย์ วอชิงตัน ดี.ซี. สหรัฐอเมริกา คำตอบคือ ใช่. ศาสตราจารย์บูคาแนนอธิบายดังนี้: “ในสมัยโบราณ บิดามารดามักตั้งชื่อบุตรตามชื่อเทพเจ้าของตน. นั่นหมายความว่าพวกเขาคงออกเสียงชื่อบุตรของตนอย่างที่ออกเสียงชื่อเทพเจ้า. มีการใช้เททรากรัมมาทอนประกอบในชื่อผู้คน และพวกเขาใช้เสียงสระของพยางค์กลางเสมอ.”
มาพิจารณาตัวอย่างชื่อเฉพาะสองสามชื่อที่พบในคัมภีร์ไบเบิลซึ่งมีพระนามของพระเจ้าในแบบย่อรวมอยู่ด้วย. ชื่อโยนาธาน ซึ่งปรากฏในคัมภีร์ไบเบิลภาษาฮีบรูว่า โยห์นาทานʹ หรือ เยโฮห์นาทานʹ ศาสตราจารย์บูคาแนนกล่าวว่า หมายความว่า “ยาโฮหรือยาโฮวาห์ทรงประทาน.” ชื่อผู้พยากรณ์เอลียาคือ เอลียาห์ʹ หรือ เอลียาʹฮู ในภาษาฮีบรู. ตามที่ศาสตราจารย์บูคาแนนกล่าว ชื่อนี้หมายความว่า “พระเจ้าของข้าพเจ้าคือยาฮูหรือยาฮู-วาห์.” ในทำนองคล้ายกัน ชื่อภาษาฮีบรูของยะโฮซาฟาดคือ เยโฮห์-ชาฟัตʹ ซึ่งหมายความว่า “ยาโฮ ทรงพิพากษา.”
การออกเสียงเททรากรัมมาทอนเป็นสองพยางค์ว่า “ยาห์เวห์” คงไม่เปิดช่องให้มีเสียง โอ อยู่เป็นส่วนหนึ่งของพระนามของพระเจ้า. แต่ในชื่อต่าง ๆ จำนวนมากมายในคัมภีร์ไบเบิลซึ่งมีพระนามของพระเจ้าประกอบอยู่ด้วยนั้น เสียงสระของพยางค์กลางนี้ดูเหมือนปรากฏอยู่ทั้งในการออกเสียงแบบเดิมและแบบย่อ เช่นในชื่อ เยฮนาทานและยนาทาน. ดังนั้น ศาสตราจารย์บูคาแนนจึงกล่าวเกี่ยวกับพระนามของพระเจ้าว่า “ไม่มีกรณีใดที่ไม่ใช้เสียงสระ อู หรือ โอห์. บางครั้งคำนี้ถูกย่อเป็น ‘ยา’ แต่ไม่เคยย่อเป็น ‘ยา-เวห์.’ . . . เมื่อออกเสียงเททรากรัมมาทอนด้วยพยางค์เดียว จะออกเสียงคำนี้เป็น ‘ยาห์’ หรือ ‘โย.’ เมื่อคำนี้ออกเสียงเป็นสามพยางค์ก็คงมีการออกเสียงเป็น ‘ยาโฮวาห์’ หรือ ‘ยาฮูวาห์.’ ถ้าพระนามนี้เคยมีการย่อเป็นสองพยางค์ก็คงจะเป็น ‘ยาโฮ.’”—บทวิจารณ์โบราณคดีด้านคัมภีร์ไบเบิล (ภาษาอังกฤษ).
ความเห็นเหล่านี้ช่วยเราให้เข้าใจข้อความที่เกเซนีอุส ผู้คงแก่เรียนด้านภาษาฮีบรูในศตวรรษที่ 19 ได้เขียนไว้ในหนังสืออรรถาธิบายภาษาฮีบรูและแคลเดียสำหรับพระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม (ภาษาอังกฤษ) ที่ว่า “คนเหล่านั้นที่ถือว่า יְהוָֹה [เย-โฮ-วาห์] คือการออกเสียงที่แท้จริง [ของพระนามของพระเจ้า] ก็ใช่ว่าไม่มีเหตุผลแก้ต่างสำหรับความคิดเห็นของตนไปเสียทั้งหมด. โดยการออกเสียงอย่างนี้ จึงอธิบายเกี่ยวกับเสียงย่อ יְהוֹ [เย-โฮ] และ יוֹ [โย] ซึ่งชื่อเฉพาะหลายชื่อใช้เป็นพยางค์ต้นนั้นได้อย่างเป็นที่น่าพอใจมากกว่า.”
กระนั้นก็ตาม ในคำนำสำหรับฉบับแปล พระธรรมห้าเล่มของโมเสส (ภาษาอังกฤษ) ของเอเวอเรตต์ ฟอกซ์ เมื่อไม่กี่ปีมานี้ เขาชี้ให้เห็นว่า “ทั้งความพยายามครั้งก่อน ๆ และครั้งใหม่ ๆ เพื่อนำการออกเสียง ‘ที่ถูกต้อง’ ของพระนาม [ของพระเจ้า] ในภาษาฮีบรูมาใช้อีกนั้นไม่ประสบความสำเร็จ; ทั้ง ‘ยะโฮวา’ ตามที่ได้ยินกันมา และ ‘ยาห์เวห์’ ตามมาตรฐานของผู้คงแก่เรียน ต่างก็ไม่อาจมีการพิสูจน์ยืนยันได้อย่างไม่มีข้อโต้แย้ง.”
ไม่ต้องสงสัยว่าการถกเถียงของผู้คงแก่เรียนจะดำเนินต่อไป. ชาวยิวเลิกออกเสียงพระนามของพระเจ้าเที่ยงแท้ก่อนที่พวกมาโซเรตคิดระบบเครื่องหมายการออกเสียงขึ้นมาใช้เสียอีก. ดังนั้น จึงไม่มีวิธีแน่ชัดเพื่อพิสูจน์ว่าเสียงสระเสียงไหนจะใช้ประกอบกับพยัญชนะ ยฮวฮ (יהוה). กระนั้น ชื่อบุคคลต่าง ๆ ในคัมภีร์ไบเบิลนั่นแหละ—ซึ่งการออกเสียงที่ถูกต้องของชื่อเหล่านั้นไม่เคยสูญหาย—ที่ให้เค้าเงื่อนแน่ชัดสำหรับการออกเสียงในสมัยโบราณของพระนามของพระเจ้า. เนื่องด้วยข้อเท็จจริงนี้ อย่างน้อยก็มีผู้คงแก่เรียนบางคนที่เห็นด้วยว่า การออกเสียง “ยะโฮวา” ไม่ได้ “พิลึก” อย่างที่ว่าเลย.
[รูปภาพหน้า 31]
“ยะโฮวา” เป็นการออกเสียงพระนามของพระเจ้าซึ่งนิยมใช้กันมากที่สุด