พวกเขาทำตามพระทัยประสงค์ของพระยะโฮวา
เปาโลเอาชนะความยากลำบาก
เปาโลตกอยู่ในสภาพเข้าตาจน. ท่านพร้อมกับคนอื่น ๆ อีก 275 ชีวิตอยู่บนเรือซึ่งประสบพายุร้ายยุระกิโล—พายุรุนแรงที่สุดในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน. พายุใหญ่ร้ายแรงจนมองไม่เห็นดวงอาทิตย์ตอนกลางวัน และกลางคืนก็ไม่เห็นดวงดาว. ย่อมเป็นที่เข้าใจได้ว่าผู้โดยสารเหล่านั้นต่างก็หวาดหวั่นจะเสียชีวิตเป็นแน่. กระนั้น เปาโลปลอบโยนพวกเขาด้วยการเล่าเรื่องราวซึ่งพระเจ้าได้สำแดงแก่ท่านในความฝันดังนี้: “ในพวกท่านจะไม่มีผู้ใดเสียชีวิต, จะเสียก็แต่เรือกำปั่นเท่านั้น.”—กิจการ 27:14, 20-22.
พายุกระหน่ำจนกระทั่งถึงคืนที่สิบสี่ พวกกะลาสีได้ค้นพบสิ่งที่น่าตื่นเต้น—น้ำลึกประมาณ 40 เมตร. เมื่อไปอีกหน่อยพวกเขาหยั่งดูอีกครั้ง. คราวนี้วัดได้ 30 เมตร. แผ่นดินอยู่ไม่ไกล! แต่ในข่าวดีนั้นยังแฝงด้วยสิ่งที่ทำให้ต้องคิดหนัก. การแล่นเรือไป ๆ มา ๆ ยามค่ำคืนในน้ำตื้น เรืออาจจะชนกระแทกหินและอับปาง. ด้วยความรอบคอบ พวกกะลาสีจึงได้ทอดสมอ. กะลาสีบางคนต้องการหย่อนเรือบดลงแล้วไปเสี่ยงในทะเล.a ทว่าเปาโลได้ยับยั้งเขาไว้. ท่านบอกนายร้อยและพวกทหารว่า “ถ้าคนเหล่านั้นไม่คงอยู่ในกำปั่น, ท่านทั้งหลายจะรอดตายไม่ได้เลย.” นายทหารเชื่อฟังเปาโลและถึงตอนนี้ผู้โดยสารทั้ง 276 คนต่างก็คอยให้ฟ้าสางด้วยความกระวนกระวาย.—กิจการ 27:27-32.
เรือแตก
เช้าวันถัดไป ผู้โดยสารในเรือมองเห็นอ่าวแห่งหนึ่งที่มีหาด. เมื่อเกิดความหวังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง พวกกะลาสีจึงตัดสายสมอแล้วชักใบหัวเรือขึ้นให้กินลม. เรือก็เริ่มแล่นตรงเข้าฝั่ง—ท่ามกลางเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีอย่างไม่สงสัย.—กิจการ 27:39, 40.
แต่ทันใดนั้นเรือกำปั่นก็เกยตื้น. ซ้ำร้ายคลื่นได้ซัดท้ายเรืออย่างแรงจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ. ผู้โดยสารทั้งหมดต้องสละเรือ! (กิจการ 27:41) แต่นี่ก่อให้เกิดปัญหา. มีหลายคนในเรือรวมทั้งเปาโลเป็นนักโทษ. ภายใต้กฎหมายโรมัน ผู้คุมที่ปล่อยให้นักโทษหลบหนีต้องถูกลงโทษทำนองเดียวกันกับนักโทษ. ตัวอย่างเช่น หากฆาตกรหนี ผู้คุมที่เลินเล่อในการปฏิบัติหน้าที่ก็จะต้องชดใช้ด้วยชีวิตของตนทีเดียว.
เนื่องจากกลัวผลที่จะตามมาดังกล่าว พวกทหารจึงตัดสินใจจะฆ่านักโทษทุกคน. อย่างไรก็ดี นายร้อยผู้ซึ่งแสดงความเป็นมิตรกับเปาโลได้เจรจาไกล่เกลี่ย. เขาสั่งทุกคนที่ว่ายน้ำเป็นให้กระโดดน้ำว่ายไปหาฝั่งก่อน. ส่วนคนว่ายน้ำไม่เป็นก็ให้เกาะแผ่นกระดานหรือใช้สิ่งของอื่นที่ได้จากกำปั่น. ผู้โดยสารได้ละจากเรือซึ่งใช้การไม่ได้แล้วค่อย ๆ ทยอยกันเข้าฝั่ง. จริงตามถ้อยคำของเปาโล ไม่มีแม้แต่คนเดียวเสียชีวิต!—กิจการ 27:42-44.
การอัศจรรย์บนเกาะมอลตา [เมลีเต]
คนเหล่านั้นที่หมดเรี่ยวแรงได้พบสถานหลบภัยบนเกาะชื่อมอลตา. ชาวเกาะ “เป็นชาวป่า” ตามตัวอักษรแล้วหมายถึง “อนารยชน” (ภาษากรีก วาร์ʹวารอส).b แต่ชาวเกาะมอลตาไม่ใช่คนป่าเถื่อน. ในทางตรงกันข้าม ลูกาเพื่อนร่วมเดินทางของเปาโลรายงานว่าคนเหล่านั้น “มีความกรุณาแก่พวกเราเป็นอันมาก เขาก่อไฟไว้รับเราทั้งหลายเพราะฝนตกและหนาว.” เปาโลเองยังได้ร่วมกับชาวเกาะมอลตาเก็บกิ่งไม้แห้งมาใส่ไฟ.”—กิจการ 28:1-3.
ทันใดนั้นก็มีงูพิษตัวหนึ่งกัดติดห้อยอยู่ที่มือของเปาโล! พวกชาวเกาะสันนิษฐานกันว่าเปาโลต้องเป็นผู้ฆ่าคนแน่นอน. เขาอาจคิดว่าพระเจ้าทรงลงโทษคนกระทำความผิดด้วยการจู่โจมอวัยวะส่วนที่ใช้ทำบาป. แต่ดูเถอะ! ผู้คนเหล่านั้นรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อเปาโลสะบัดงูให้ตกลงในกองไฟ. ดังบันทึกของลูกาผู้เป็นประจักษ์พยานได้แจ้งว่า “เขาทั้งหลายคอยดูอยู่, คิดว่ามือเปาโลจะบวมขึ้นหรือจะล้มลงตายทันที.” ชาวเกาะเหล่านั้นเปลี่ยนความคิดและเริ่มพูดกันว่าเปาโลคงเป็นพระ.—กิจการ 28:3-6.
เปาโลใช้เวลาอยู่ในมอลตาต่อไปอีกสามเดือน ระหว่างนั้นท่านได้รักษาบิดาของปปเลียว เจ้าแห่งเกาะผู้ซึ่งได้ต้อนรับเลี้ยงดูเปาโลเป็นอย่างดี อีกทั้งได้รักษาคนอื่น ๆ ซึ่งป่วยด้วยโรคต่าง ๆ ให้หาย. นอกจากนั้น เปาโลได้หว่านเมล็ดพืชแห่งความจริง ซึ่งบังเกิดผลเป็นพระพรมากหลายแก่ชาวมอลตาผู้มีน้ำใจเอื้อเฟื้อ.—กิจการ 28:7-11.
บทเรียนสำหรับพวกเรา
ในช่วงที่เปาโลทำงานเผยแพร่นั้น ท่านได้เผชิญข้อท้าทายหลายอย่าง. (2 โกรินโธ 11:23-27) จากเรื่องราวข้างต้น ท่านเป็นนักโทษเพื่อเห็นแก่ข่าวดี. ครั้นแล้ว ท่านต้องเผชิญความทุกข์ลำบากอย่างไม่คาดคิด นั่นคือ พายุกระหน่ำรุนแรงและมีผลทำให้เรือแตก. ตลอดการเผชิญความยากลำบากทั้งมวล เปาโลไม่เคยหวั่นไหวในการตั้งใจแน่วแน่ที่จะเป็นผู้เผยแพร่ข่าวดีด้วยใจแรงกล้า. ท่านเขียนจากประสบการณ์ดังนี้: “ในทุกสภาพการณ์ข้าพเจ้าได้เรียนรู้เคล็ดลับทั้งที่จะอิ่มและที่จะอด ทั้งที่จะมีบริบูรณ์และที่จะทนความขาดแคลน. ข้าพเจ้ามีกำลังสำหรับทุกสิ่งโดยพระองค์ผู้ทรงประทานพลังให้ข้าพเจ้า.”—ฟิลิปปอย 4:12, 13, ล.ม.
อย่าได้ยอมให้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตบั่นทอนการตั้งใจของเราที่จะรับใช้พระเจ้าองค์เที่ยงแท้ด้วยใจแรงกล้า! เมื่อความทุกข์ยากเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด เรามอบภาระของเราไว้กับพระยะโฮวา. (บทเพลงสรรเสริญ 55:22) ครั้นแล้ว เราอดใจรอดูต่อไปว่าพระองค์จะทำให้เป็นไปได้อย่างไรที่เราจะทนการทดสอบได้. ในระหว่างนั้น เรารับใช้พระองค์ต่อ ๆ ไปอย่างซื่อสัตย์ มั่นใจว่าพระองค์ทรงใฝ่พระทัยดูแลเราอยู่. (1 โกรินโธ 10:13; 1 เปโตร 5:7) โดยดำรงตนให้มั่นคงไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น พวกเรา—เช่นเดียวกันกับเปาโล—ย่อมเอาชนะความยากลำบากได้.
[เชิงอรรถ]
a เรือบดเป็นเรือเล็กซึ่งใช้บรรทุกคนเข้าฝั่งเมื่อเรือใหญ่ทอดสมอกลางน้ำ. ดูเหมือนว่าพวกกะลาสีพยายามหนีเอาตัวรอดโดยทิ้งคนเหล่านั้นซึ่งไม่รู้ไม่ชำนาญเรื่องการเดินเรือไว้เบื้องหลัง.
b หนังสือที่มาของศัพท์ เขียนโดยวิลเฟรด ฟุงก์ให้ข้อสังเกตดังนี้: “คนกรีกดูถูกภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาของตัวเอง แถมพูดว่าภาษาเหล่านั้นฟังแล้วสำเนียงคล้าย ‘วาร์-วาร์’ และเขาเรียกใครก็ตามที่พูดภาษาเหล่านั้นว่า วาร์วารอส.”