“እንሆ፡ ዝሓረኽዎ ጊልያይ፡ ዝሰምሮ ፍቑረይ! መንፈሰይ ኣብኡ ኸሕድር እየ፣ ንሱ ድማ ንኣህዛብ ፍትሒ ኼነጽረሎም እዩ። ኣይኪከራኸርን፡ ኣይኪጭድርን፡ ኣብ ጐደናታት እውን ብዋላ ሓደ ድምጹ ኣይኪስማዕን እዩ። ፍትሒ ናብ ዓወት ክሳዕ ዜብጽሕ፡ ጭፍሉቕ ሻምብቆ ኣይኪሰብርን፡ ዚተክኽ ፈትሊ መብራህቲ እውን ኣይኬጥፍእን እዩ። እወ፡ ኣህዛብ ብስሙ ተስፋ ኺገብሩ እዮም።”—ማቴዎስ 12:18-21፣ ኢሳይያስ 42:1-4።

“ኣይኪከራኸርን፡ ኣይኪጭድርን፡ ኣብ ጐደናታት እውን ብዋላ ሓደ ድምጹ ኣይኪስማዕን እዩ” ኺብሃል ከሎ እንታይ ማለት እዩ፧ የሱስ ንሰባት ምስ ኣሕወየ፡ ንዓታቶም ኰነ ንኣጋንንቲ ‘ኼግህድዎ’ ኣይፈቐደሎምን። (ማርቆስ 3:12) ሰባት ብዛዕባኡ ኣብ ጐደናታት ብዚእወጅ መዋዓውዒ ወይ ካብ ሰብ ናብ ሰብ ኪመሓላለፍ ከሎ ሓቅነቱ ብእተጠውየ ወረ ኪፈልጡ ኣይደለየን።