Job

28 “May minahan ng pilak

At ng ginto na dinadalisay;+

 2 Ang bakal ay kinukuha sa lupa,

At ang tanso ay kinukuha* mula sa mga bato.+

 3 Dinaraig* ng tao ang dilim;

Pinupuntahan niya maging ang pinakamadilim na lugar

Para maghanap ng mina.*

 4 Humuhukay siya ng madadaanan, malayo sa tinitirhan ng tao,

Sa mga lugar na nalimutan na, malayo sa nilalakaran ng tao;

May mga bumababa gamit ang lubid at nagtatrabaho nang nakabitin.

 5 Sa ibabaw ng lupa tumutubo ang pinagmumulan ng pagkain;

Pero ang ilalim ay wasak, na para bang dinaanan ng apoy.*

 6 Sa mga bato ay may safiro,

At sa alabok ay may ginto.

 7 Hindi alam ng mga ibong maninila ang daang papunta rito;

Hindi pa ito nakikita ng mata ng itim na lawin.

 8 Hindi pa ito nalalakaran ng mababangis na hayop;

Hindi pa ito napupuntahan ng malakas na leon.

 9 Dinudurog ng tao ang matigas na bato;*

Pinababagsak niya ang mga bundok mula sa pundasyon nito.

10 Gumagawa siya ng lagusan ng tubig+ sa bato;

Walang mahalagang bagay na nakakalampas sa mata niya.

11 Hinaharangan niya ang mga pinagmumulan ng ilog

At dinadala sa liwanag ang nakatagong mga bagay.

12 Pero ang karunungan—saan ito makikita,+

At nasaan ang pinagmumulan ng unawa?+

13 Hindi nakikita ng tao ang halaga nito,+

At hindi ito makikita saanman sa mundo.*

15 Hindi ito mabibili ng purong ginto,

At hindi rin ito matutumbasan ng pilak.+

16 Hindi ito mabibili ng ginto ng Opir+

O ng mamahaling onix at safiro.

17 Hindi maikukumpara dito ang ginto at salamin,

At hindi ito kayang palitan ng lalagyang yari sa purong* ginto.+

18 Wala sa kalingkingan nito ang korales at kristal,+

Dahil ang isang supot ng karunungan ay nakahihigit sa isang supot ng perlas.

19 Hindi ito matatapatan ng topacio+ ng Cus;

Hindi ito mabibili kahit ng purong ginto.

20 Pero saan ba nanggagaling ang karunungan,

At nasaan ang pinagmumulan ng unawa?+

21 Itinago ito sa paningin ng lahat ng may buhay+

At sa mga ibon sa langit.

22 Sinasabi ng pagkapuksa at kamatayan,

‘Bali-balita lang tungkol doon ang narinig namin.’

23 Alam ng Diyos kung paano ito hanapin;

Siya lang ang nakaaalam kung nasaan ito,+

24 Dahil tumitingin siya hanggang sa pinakadulo ng lupa,

At nakikita niya ang lahat ng nasa ilalim ng langit.+

25 Nang bigyan niya ng lakas* ang hangin+

At timbangin ang lahat ng tubig,+

26 Nang magtakda siya ng tuntunin para sa ulan+

At ng dadaanan ng ulap na may dalang bagyo at kulog,+

27 Nakita niya ang karunungan at ipinaliwanag ito;

Siya ang nagpasimula ng karunungan, at sinubok niya ito.

‘Tingnan mo! Ang pagkatakot kay Jehova—iyan ang karunungan,+

At ang paglayo sa kasamaan—iyan ang unawa.’”+